De Brief van Ab Klink staat op de site van de NOS. Uitgelekt, zoals dat in journalistiek jargon heet. Yeah right, als er in Nederland twee plekken zijn waar ze continu behoefte aan een TenaLady XL hebben, dan zijn het wel Den Haag en Hilversum. Het zou Guidje niet verbazen als Klink zelf (of anders één van die twee (of drie, daarover verschillen de meningen) dissidenten) de brief uit heeft laten lekken. De blik van Maxime Verhagen toen ie hoorde van het uitlekken van De Brief was kostelijk. De Smerige Gluiperige Rat (want zo noemt Guidje Verhagen toch liever) probeerde nog steeds de schijn op te houden dat er niks aan de hand was, maar hij moet woest zijn geweest. Dat kan Guidje wel begrijpen, want het is een fascinerend stukje leeswerk. Spannend. Er zit de nodige suspense in en je krijgt een goed beeld van de malversaties en intimidaties binnen de CDA fractie. Met een aantal leuke passages erin. Zoals het voorstel om bij het CDA congres, als er steun moet worden gevonden voor het regeerakkoord, niet het volledige beeld te schetsen om het akkoord er maar doorheen te drukken bij de achterban om dan pas op maandag 'voluit te gaan.' Dus zo bestuur je een land? Eerst je plannen erdoor rammen en pas achteraf verantwoording afleggen? Guidje had al zo'n vermoeden; zo wilde Verhagen heel graag voor 11 september een akkoord sluiten en een congres houden om het regeerakkoord er bij de achterban doorheen te krijgen. Mocht Wilders zich dan misdragen in New York (wat ie gaat doen), dan hoefden ze zich daar in elk geval niks meer van aan te trekken.

Maar hoe had Verhagen dat dan in gedachten? Die samenwerking? Wilders die te pas en te onpas loopt te zeiken dat het kabinet 'een stelletje lafbekken' is en de voorzitter van het CDA 'een zeurpiet.' Om even over die 'zeurpiet' te beginnen, als Henk Bleker écht een kerel was geweest, had ie meteen toen ie dat verwijt kreeg, gezegd dat de onderhandelingen subiet moesten worden stopgezet. Jij vindt de voorzitter van het CDA een zeurpiet? Jij vindt dat de mores zoals een land bestuurd dient te worden? Prima, dan staken wij nu de onderhandelingen totdat jij je weer gedraagt. Het lijkt Guidje sowieso wat idioot om een land te gaan besturen met een politicus/volksmenner/rechts-radicaal die de afgelopen kabinetsperiode(s) bij elk wissewasje roept dat er 'nieuwe verkiezingen moeten komen.' En dan ben je van de politieke steun van zo'n Gestoorde Gladiool afhankelijk? Hoe hadden ze bij het CDA gedacht dat het in de praktijk zou gaan werken? Want Wilders zou gewoon de peilingen afwachten en op het moment dat die hem gunstig gezind zouden zijn, meteen de stekker eruit trekken. Want als de politieke koers 'm niet bevalt, zet ie een grote bek op en CDA en VVD zouden wel inbinden, bang dat het kabinet zou vallen en nog banger voor de electorale gevolgen. Iedereen met ook maar een beetje politiek gevoel in z'n donder kon weten dat het daarop uit zou draaien.

Blijkbaar is de regeringsgeilheid van Verhagen (de Olympische gedachte 'meedoen is belangrijker dan winnen' indachtig) groter dan zijn politieke inzicht. Wat dat betreft heeft Guidje veel sympathie voor Ab Klink. In elk geval heeft ie veel politiek inzicht, getuige de volgende passage, als het gaat over Wilders' voornemen om bij de presentatie van de kabinetsplannen een 'eigen' presentatie te gaan houden waarin ie korte metten zou gaan maken het pas gesloten regeerakkoord:

Hij (Wilders, G) raadde de collega's aan om op dat moment maar een andere kant op te kijken en voorspelde dat de hoofden van de coalitiepartners rood zouden kleuren. Een samenbindende visie zou echt niemand hoeven te verwachten.

Hij realiseerde zich dat dit een raar beeld zou opleveren, met stevige koppen in de vrijdag en zaterdagkranten. Een betoog zoals van de PVV mag worden verwacht, zou er volgen. Daarvan moest iedereen zich maar bewust zijn. Zijn verhaal zou hij met net zoveel passie brengen als de andere partijen van de politieke samenwerking (VVD en CDA). Voluit zou hij gaan. Op zijn eigen manier. Op zijn PVV's. Voluit op het orgel. De bekende retoriek, zoals weergegeven in het verkiezingsprogramma, zal ons niet bespaard blijven, integendeel. De opmars van de PVV is dankzij het akkoord begonnen. De de-islamisering is aangebroken: hier en nu. Zoiets zal het worden, neem ik aan.

Opnieuw een fascinerend kijkje in de gedachtegang van 's lands meest gestoorde politicus sinds euh... Winny de Jong? Hans Janmaat? Boer Koekoek? Anton Mussert? Hadjememaar? Wilders die zichzelf ziet als de Grote Messias die het land gaat bevrijden van de aanstaande islamitische machtsovername? Zoiets? Natuurlijk, van een man die zich opwerpt als de grote vriend van een land dat zich keer op keer toelegt op het toepassen van staatsterreur en waar moordenaars vrij rond kunnen lopen, kan je alles verwachten, maar iedereen met een beetje gevoel in z'n donder zou zich toch moeten realiseren dat je met zo'n volslagen imbeciel niet dient te gaan regeren. En zeker niet op zo'n onmogelijke, wankele machtsbasis. Maar nee, de onderhandelingen moeten van Verhagen koste wat het kost doorgaan, dissident gedrag wordt niet getolereerd. Iedereen die kritisch is (Jan Schinkelshoek heeft toch een nieuw baantje, eminentie als Piet de Jong en Ruud Lubbers moeten zich er niet mee bemoeien, Sytze Faber krijgt dreigmails vanuit de bible belt (!)) wordt op een onbeschofte manier aan de kant geschoven. Hoe ziet Verhagen (en met hem die zeventien (of achttien) makke lammetjes die hem volgen) dat eigenlijk? Fatsoen moet je doen, maar als je het niet met ons eens bent, dan serveren we je op een smerige manier af? Meedoen, maar alleen als je onze mening deelt? Wij zijn een nette partij, maar we regeren wel met extreem-rechts?

Een fatsoenlijke partij heeft helemaal niets in een coalitie met de PVV te zoeken. Als het CDA dat écht zo graag wil, zegt dat genoeg over de rechts-radicale en conservatieve ideologie van de eigen partij. En haar achterban.

Plaats van handeling van de eerste aflevering van een nieuw seizoen Herrie In De Keuken.

Kreeg Guidje zondagmiddag ineens een mailtje van de landelijke pubquizorganisatie van Spacejunk. Of er misschien teams bereid zouden zijn om dinsdagavond een keertje mee te spelen bij een pub in Leiden, vanwege televisie-opnames. Wat voor opnames het betrof, werd nogal vaag gehouden, maar het was van Endemol. Z'n teamgenoten waren meteen enthousiast en dus ging D-Generation, met aanvulling van wat invalspelers, gistermiddag naar Leiden. De opnames bleken niet voor De Nieuwe Grote TV-Quiz te zijn (jammer), maar voor het nieuwe seizoen Herrie In De Keuken van Herman Den Blijker (eerste aflevering ergens begin november). Het idee was dat in deze Leidse pub een nieuw 'concept' zou worden ontwikkeld: op het Engelse pubfood geïnspireerd eten, maar dan netter, beter en met verse producten, gecombineerd met entertainment in de vorm van een pubquiz. Het leuke was dus: het eten was gratis, er liep een camerateam rond en er was ook een BN'er aanwezig: Herman Den Blijker. Diverse quizteams werd de mening gevraagd naar het eten en het idee achter het concept en kregen een camera met microfoon onder de neus geduwd (Guidje gelukkig niet). De quiz begon door al die tv perikelen een uur te laat en liep ook nog eens grandioos uit (dus was pas om 23.00 uur in plaats van 21.00 uur afgelopen) en D-Generation werd ook nog es tweede (waar de eerste prijs een set kookboeken van Herman Den Blijker was), maar goed, ze hebben gratis gegeten en drie van de vijf teamleden zijn ook nog eens met de topkok op de foto geweest. Maar die foto's houdt ie maar achterwege.

Zo ergens in maart 2000 ontstond een chatverslaving die enkele jaren heftig heeft aangehouden. Dat was de schuld van AVRO Nachtdienst. Het idee van dat programma was dat luisteraars vragen konden stellen in de uitzending en dat andere luisteraars daar dan antwoord op konden geven. Chatters konden dan vaak op internet nog antwoorden zoeken (of wisten gewoon erg veel). Guidje was al jaren fan van nachtradio en van dit programma en dus wilde hij wel eens een kijkje gaan nemen op de chat. Het idee was dat ie een keertje zou meechatten, maar na een nacht bleek ie zo'n beetje alle chatrecords te hebben gebroken (tja, hij typt nu eenmaal snel) en bleken sommige andere chatters 'm dermate irritant te vinden, dat ze 'm het liefst meteen weer zagen vertrekken. Dat had ie trouwens ook bijna gedaan. Na een paar uitzendingen had ie het wel gezien, maar sommige chatters lieten zich zo makkelijk provoceren dat Guidje er wel lol in begon te krijgen en andere chatters vonden dat dan ook wel weer leuk, enfin, voor ie het wist zat ie elke zaterdagnacht mee te typen. Het leverde een hoop leuke contacten op internet én in 'real life' op, maar na een jaar of vijf had ie het toch echt wel gehad. Het was ook wel wat veel van het goede om eerst te gaan stappen, dan nog te gaan chatten en de volgende dag weer fris en fruitig bij de eigen lokale radio actief te zijn.

Een paar jaar later werd het programmaformat van AVRO Nachtdienst rigoureus de nek omgedraaid. De Hoge Heren in Hilversum gooiden format helemaal om en Guidje weet niet eens meer waar ze het precies naartoe hebben veranderd, maar veel was het niet; hij heeft geen enkele keer meer geluisterd. Chatten deed ie toen toch al niet meer. Vannacht wordt het programma definitief beëindigd. Dat is jammer, want Guidje denkt dat er weinig leukere, of meer legendarische nachtradioprogramma's denkbaar zijn. Op dit web-log heeft Het Meisje van de Slijterij (één van de vele chatters die Guidje heeft leren kennen) wat oude radiofragmenten verzameld. Daar zit wat schokkend materiaal bij, zoals die keer dat Guidje met Vespasian, vruike en MartijnH een keer een uitzending bijwoonde. Nogal bleu zat ie daar ineens in een stoere radiostudio in het AKN Gebouw (hij zou er later nog vaak komen) achter de microfoon, nu leest ie dat het in 2004 moet zijn geweest. Er zit nog een leuke anekdote aan dat verhaal vast. Guidje en Vespasian (uut Grunn) kenden elkaar al langer van de chat en op het kanaal hadden ze inmiddels de gimmick ontwikkeld dat ze een stel waren dat erg verliefd op elkaar was. Eenmaal in de studio bleek dat andere chatters dachten dat ze ook écht een relatie hadden, wat voor hun twee reden was om het een paar weken later op de chat met een knallende ruzie uit te maken (enkele chatters boden spontaan bemiddeling aan). Ja mensen, een erg leuke tijd - Guidje kan een boek vol schrijven met goede anekdotes.

Er is nog een ander, eigenlijk veel leuker radiofragment. Dat is van die keer dat Guidje een vraag had over grunten. Indertijd is het opgenomen door een medechatter (Guidje is echt niet zo mediageil dat ie z'n eigen radio-optredens opneemt, al zullen andere chatters daar indertijd vermoedelijk anders over hebben gedacht (overigens, er waren luisteraars die voordat ze begonnen aan hun gesprekje eerst vroegen 'ben ik op de radio?' en je vervolgens duidelijk hoorde dat er een taperecorder werd aangezet)) en 'm toegestuurd met de mededeling 'het stoort wel een beetje.' Ja, een beetje heel erg (het Meisje van de Slijterij weigert het daarom op de site te plaatsen). Guidje was in de vaste veronderstelling dat het stukje allang verloren was gegaan in the mists of time, maar hij kwam het onlangs zowaar weer es tegen. Een erg melig fragment, met de legendarische, in november 2004 overleden Wim Rigter nog als presentator. Leuk, voor de archieven. Al stoort het wel een beetje.

Terwijl de spanning voor de komende opnames voor Een Tegen 100 stijgt en de moed 'm omgekeerd evenredig even hard in de schoenen zakt voor een goede afloop, zeker nu ze op Guidje's werk in de 'o, jij pakt dat geld wel even' fase (hij vreest dat ze het nog menen ook) zijn aanbeland, moest hij nog maar es wat oefenen op internet. Want op het werk is hij tussen de telefoontjes door dan wel het Klein Cultureel Woordenboek ('klein' is een eufemisme, het heeft ruim duizend pagina's) aan het uitpluizen (de wikipedia heeft ie al uit), de beste voorbereiding op een quiz is immers een andere quiz. Zoals Sporcle. Guidje had hier al meer van gehoord (ja, hij weet het, hij loopt achter), maar hij was nog nooit naar de site gesurft. Je weet hoe dat gaat: 'owja, dat doe ik nog wel een keertje' en vervolgens vergeet je het weer es. Maar een teamgenoot memoreerde 'm er vorige week weer aan en dus nam Guidje zonet een kijkje. En hij heeft meteen wat quizzen uitgeprobeerd. Dat ie alle Amerikaanse staten wist, is geen kunst. De puzzel naar aanleiding van BBC Big Read Top 100 was pittiger (41 antwoorden goed, al typte ie wel Matilda fout (met of zonder h, maar hij wist 'm wel degelijk), dus eigenlijk 42), de puzzel 'landen in de wereld met geen 'i' in de naam' ging dan wel weer beter (63 van de 76 landen goed, maar dat had nog beter gekund). En nu is ie verslaafd.

Leuk dus, maar het probleem is dat er bij Een Tegen 100 echt niet naar de Amerikaanse staten wordt gevraagd. Of naar landen zonder een 'i' in de naam. En Geography is dan nog een categorie die Guidje ligt; aan een puzzel in de categorie Science moet ie nog beginnen. Ai. Maar hij heeft nog twaalf dagen.

Geloof alle lyrische recensies niet. Zoals de bewering dat de nieuwe plaat van het Canadese Arcade Fire beter zou zijn dan Automatic For The People van R.E.M. (kan niet), of dat het beter zou zijn dan Radioheads OK Computer (is moeilijk). The Suburbs is een goed album, met een aantal heel sterke tracks, maar geen klassieker. Waarom het allereerst heel erg goed is, komt doordat het album begint met een openingssalvo van drie ijzersterke tracks. Écht goede albums (zoals Thirteen Tales From Urban Bohemia van de Dandy Warhols begint met het drieluik Godless, Mohammed en Nietzsche (ze waren in een filosofische bui) en Morrissey's Viva Hate opent met Alsatian Cousin, Little Man, What Now? en Everyday Is Like Sunday) hebben dat. The Suburbs begint met de titelsong, tevens eerste single, een vrij loom en voor Arcade Fire-begrippen niet eens zo pompeuze song, om op te volgen met Ready To Start (dat, als je goed luistert, een bewerking is van Keep The Car Running, de 'hit' van voorganger Neon Bible) en Modern Man. Daarna zakt het niveau wel enigszins (Rococo is nogal saai), maar er komen zo hier en daar nog wel een paar geweldige songs voorbij, waarbij het door Régine Chassagne gezongen Sprawl II (Mountains Beyond Mountains), met een heerlijk stuiterende synthesizer, een uitschieter is, temeer het na een drie minuten rustiek voortkabbelend Sprawl I (Flatland) komt en de symboliek van 'shopping malls' die 'like mountains beyond mountains' oprijzen weliswaar plat, maar wel beeldend is (zeker als je, zoals Guidje doet, altijd alles visualiseert). De afsluitende reprise van The Suburbs klinkt na al dat muzikale geweld van vijftien tracks koortsachtig ijlend.

Het voornaamste probleem met The Suburbs is dat het allemaal nogal gelijkmatig voortkabbelt, zeker in vergelijking met de bejubelde voorganger Neon Bible, dat een veel dynamischer album is. En dynamiek is erg belangrijk bij een album, zeker als je besluit daar zestien songs op te zetten. Zestien tracks ja. Waarvan de helft meer dan vier minuten duurt. Dat is veel te veel. De platenmaatschappij zal wel gedacht hebben 'krek, zestien tracks, we geven de kopers waar voor hun geld.' Maar ja, ze hadden er slimmer aan gedaan om er zes tracks af te gooien om die dan later als ep uit te brengen. Is ook commercieel. Nu moet Guidje weer heel uitgebreid de tijd gaan nemen voor deze cd en de liedjes in hapklare brokjes van vier, maximaal vijf tracks, tot zich nemen. Want het zal aan de tijdgeest liggen of misschien heeft ie gewoon de aandachtsspanne van een amoebe, maar ruim een uur lang naar één album luisteren lukt 'm nu eenmaal niet. En Dat Moet Wel. Van Win Butler (hij is de man achter de Arcade Fire). Reden voor hem om het album alleen als geheel via iTunes te koop aan te bieden (wat trouwens wel weer best commercieel is, want dan verkoop je ineens zestien tracks, waarbij je ook ineens van het mindere werk af bent. Al heeft Guidje zo'n vermoeden dat die tracks over een poosje, als de hype weer is gaan liggen, toch wel per stuk verkocht gaan worden. Maar dat is vast heel cynisch gedacht van 'm).

Want, en dat was Guidje nog bijna vergeten vermelden, The Suburbs is een conceptalbum. Over, tja de titel zegt het al, de suburbs. Dat is vrij uniek. Er zijn veel films gemaakt over de suburbs (Edward Scissorhands, American Beauty, Happiness), maar voor zover Guidje weet geen albums. En het lijkt erop alsof frontman Butler daarmee met een missie bezig is. Die is om elk nieuw album een Belangrijk Concept aan de orde te stellen. Op het debuut Funeral was dat nog de dood, op opvolger Neon Bible was dat het geloof en voor dit derde album is dat dus 'de buitenwijk' geworden (dat daarmee de onderwerpen wel steeds aardser, profaner zo u wilt worden, moeten we maar op de koop toe nemen). Hoewel, de buitenwijk an sich, het onderwerp lijkt een stukje breder genomen te worden, getuige alle melancholieke jeugdherinneringen die in de teksten voorbij komen. The Suburbs handelt bovenal ook over alle vrije tijd die je in jeugd verspilt aan het niks doen en het rondhangen en dat je daar rond je dertigste levensjaar met een mengeling van weemoed en afgrijzen op terugkijkt. Dat is een mooi gegeven en blijkbaar is het een uitgangspunt dat leeft bij de luisteraars, gezien de enthousiaste reacties en de megaverkoop (The Suburbs kwam op nr. 1 binnen in de Amerikaanse Billboard Hot 100). Toch heeft Guidje daar wat twijfels bij. Want ach, zo erg was het toch niet in je jeugd? Niksen en vervelen wordt ook wel gestimuleerd, omdat het creatief maakt. Butler is immers toch maar mooi een succesvolle eigen band begonnen.

Misschien problematischer is het om je als Nederlander te vereenzelvigen met het beeld van de typisch Noord-Amerikaanse suburbs. Al doet het daarmee wel meteen de vraag oproepen: wie maakt er hier eens een conceptalbum over de buitenwijken? Over de troosteloosheid van de vinexwijken, waar alle volgens Intratuin model ingerichte voortuinen er uniform uitzien, er elke avond liefst twee four wheel drives voor de deur staan, na 19.00 uur 's avonds de rolluiken naar beneden gaan en de gezinnetjes lekker voor de tv hangen om naar campingzenders als RTL4 of SBS6 te kijken? En waar papa onder het pseudoniem Bertje79 op internet lekker anoniem z'n gal spuit op sites als Geen Stijl en stand.nl (daarbij het liefst 'links' in het algemeen bekritiserend, al weet hij niet eens wat dat precies is) en hij samen met mama fijn extreem-rechts stemt, omdat hij vooral de rijkeluissubsidie (die ook wel hypotheekrenteaftrek wordt genoemd) in stand wil houden en wil voorkomen dat er mensen met een kleurtje of een enge godsdienst in de buurt komen wonen, want dan wordt z'n huis minder waard. Wie maakt er in Nederland een album over (film mag ook)? Spinvis maakte begin deze eeuw nog een album waarin de troosteloosheid van Nieuwegein werd bezongen, maar echt maatschappijkritisch was die cd niet te noemen, te meer het uiteindelijk toch op een heel verantwoorde VPRO-wijze werd gebracht.

Ideetje, iemand?

Maandag 6 september doet Guidje mee aan Een Tegen 100. Het zat (na de succesvol verlopen screening van afgelopen juni) al een tijdje in de pijplijn. Aanvankelijk zouden de opnames in juli zijn, maar het is uiteindelijk toch begin september geworden. Guidje vindt dat niet erg, dan heeft ie in elk geval even de tijd om z'n quizkennis nog wat bij te spijkeren. Alleen is ie er na het zien van de laatste twee afleveringen al achter dat dit onbegonnen werk is. Dat komt doordat Een Tegen 100 volstrekt onlogisch in elkaar zit. Het aantal categorieën lijkt schier onuitputtelijk: vrije tijd, koningshuizen, maten & gewichten, economie, geografie, geschiedenis, muziek (én popmuziek), scheikunde, culinair, vreemde talen, radio, media, wiskunde, televisie, mythen & legenden, etc.. En dan kan je – als je tenminste nog het privilege hebt om naast Caroline Tensen te mogen staan (iets waar Guidje niet aan moet denken. Niet alleen omdat dat 'de goden verzoeken' is, maar ook omdat Tensen dermate is opgefluft dat je je toch onwillekeurig afvraagt of ze niet radioactief is) – nog kiezen voor een 'makkelijke' vraag als de categorie je niet ligt, maar het gebeurt ook nog es heel vaak dat die makkelijke vraag nog best moeilijk is (of andersom), dus er is in de praktijk geen peil op te trekken. De voorbereidingen die Guidje dan ook verricht, hebben dan ook vooral betrekking op het opfrissen van zijn kennis van Griekse goden, de koningshuizen en maten & gewichten. Ja goed, hij heeft eindexamen gedaan in economie, maar op z'n eindlijst voor het atheneum had ie daar toch echt een mager vijfje voor, dus het antwoord op een vraag in die categorie zal ie toch niet weten. Het probleem is uiteindelijk dat Guidje elke aflevering het antwoord op minimaal één vraag niet weet en wie in het publiek zit, dus één van dé honderd is, móet alles goed beantwoorden. Inmiddels is de moed 'm in de schoenen gezakt en heeft ie geen enkel vertrouwen meer in de goede afloop. Het zou erg jammer zijn als het misging, want Een Tegen 100 is best een gave quiz en Guidje heeft momenteel erg veel lol met collega's die 'm dagelijks bestoken met allerhande quizvragen of handige quizlinks naar 'm doorsturen.

Overigens is het nog niet helemaal zeker dat de opnames op 6 september doorgaan. Op vrijdag 3 september is er ook een opnamedag en als er aan het einde van die dag nog een hoop spelers over zijn, dan schuiven die door naar de volgende opnamedag. Wanneer Guidje dán aan de beurt is: geen idee.

Hoera, de vlag kan uit en Guidje heeft zojuist eventjes in z'n eentje de polonaise gelopen want hij heeft (na twee héél lange maanden) weer BBC! Niet dat het conflict van de kabelaar Glashart Media met de BBC is opgelost. Nee, die ruzie gaat nog maanden duren, maar in Huize Guidje was afgelopen week de maat vol. Eigenlijk was het ultimatum aan Ons Net Eindhoven (ze waren niet onder de indruk, lol) al 1 augustus afgelopen, maar nadat Guidje had ontdekt dat het huis van z'n zus (die bij vriendlief is ingetrokken) leeg staat en dat er nog wel een TV aanwezig is (mét BBC) had ie in elk geval even een noodoplossing voor z'n Eggheads/Mastermind/University Challenge/Q.I./The Graham Norton Show/Later With Jools Holland/Escape To The Country verslaving. Aangezien z'n zus vorige week heeft besloten haar huisje een tijdje ter beschikking te stellen aan een zus van een vriendin, moest er dus dringend iets gebeuren. De overgang van Ons Net Eindhoven naar UPC ging niet helemaal eenvoudig. Dat kwam doordat de bouwvakkers bij de laatste verbouwing nogal rigoureus te werk waren gegaan door de kabel van UPC af te knippen want 'die was toch niet meer nodig.' Gevolg: het ding eindigde ergens in de spouwmuren. Gelukkig is de buurman erg thuis in de kabelwereld en met zijn hulp bleek het toch mogelijk om de kabel weer in de huiskamer bij Huize Guidje te krijgen. Vanaf vandaag zou het abonnement van UPC in gaan en er was nog enige verbazing toen Guidje de kabel er bij Ons Net Eindhoven uittrok en er bij UPC in stopte, dat ie nog steeds de oude televisiezenders bleef ontvangen. Dat raadsel heeft ie nog niet weten op te lossen, maar inmiddels heeft ie toch de nieuwe zenders.

Al staat alles momenteel door elkaar; zo staat op kanaal 1 op dit moment Disney Channel. En BBC 1 en 2 zitten respectievelijk op kanaal 13 en 14. Je kan niet alles hebben. En Ons Net Eindhoven kan barsten.

Op de groei gekocht.

Vandaag regende het vanaf 16.00 uur op Folkwoods en is het ook niet meer opgehouden (op het moment regent het er nog steeds). Foto's maken is er dus niet bij, ook al had ie z'n digitale camera wel meegenomen, maar Guidje had al meer dan voldoende wazige foto's in een te slecht verlichte tent. Het alternatief was een verregend festivalterrein. Niet dat het de pret mocht drukken; de sfeer was nog altijd opperbest. Muzikaal was zondag wel duidelijk de mindere dag, daar kan ook de winnaar van de Grote Prijs singer-songwriter, Eefje niks aan doen. Ze heeft erg goede liedjes, allemaal in de Nederlandse taal gezongen en het publiek is erg enthousiast. Ze krijgt zelfs na afloop een staande ovatie en móet een toegift doen, al is het maar om presentator Gerard van Maasakkers een plezier te doen. Ze doet dat dan ook en het is altijd weer aandoenlijk om de winnaar van de Grote Prijs op Folkwoods op te zien treden, omdat men daar meteen voor een tent met vijfhonderd tot duizend man staat, in plaats van het handjevol publiek wat (in het begin van de carrière) gebruikelijk is. Ook JW Roy & Band zijn erg goed, maar wie in het Eindhovense live circuit wel eens een concertje meepikt, heeft hem waarschijnlijk al meerdere malen op zien treden, dus een echte meerwaarde geeft z'n optreden niet aan het festival.

Daarna begon het te regenen. Toch nog later dan verwacht, maar het was wel sneu voor het Duitse An Erminig dat vrolijke Bretonse feestmuziek speelt. Tegen die tijd zat Guidje in de grote tent alweer bij te kletsen met een vaste schare vrienden en hadden ze in elk geval een goed plekje om de lokale helden van Tinkers, Drinkers, Dreamers te zien spelen. Ierse folk maar met de nodige americana invloeden. Leuk, maar ook hier geldt weer: wie een beetje in het lokale live circuit rondkijkt, kent de groep al. Na afloop hoorde Guidje nog het begin van het leuke Franse Zef dat voor een almaar drassiger terrein stond te spelen. Ook jammer. Guidje ging nog even een Folkwoods T-shirt kopen in de kleinst denkbare maat. Voor goede vriendin Ilse, vaste Folkwoodsganger, maar dit keer thuisgebleven omdat ze twee weken geleden is bevallen van een prachtige dochter, Lynn. Volgend jaar zijn ze ongetwijfeld allebei wel bij en om die keer in elk geval goed beslagen ten ijs te komen, heeft Guidje alvast een T-shirt aangeschaft. Nog veel te groot natuurlijk, maar dan kan ze de komende jaren wel even vooruit (want als Guidje de verhalen moet geloven, heeft Lynn in de buik al aangetoond te beschikken over danstalent).



Lynn kan nog jaren vooruit.

Een wel heel landerige sfeer bij Philip Masure, Helen Flaherty en Siard de Jong.

Goed, de zaterdag was de zonnige van de twee dagen van het Folkwoods weekend. Met alle gevolgen vandien voor de optredens die in een nogal landerige en lome sfeer plaatsvonden. Het Vlaamse Yevgueni wil dolgraag in Nederland doorbreken en omdat de doorbraak in België via Dranouter is gegaan, is de hoop die doorbraak in Nederland te bewerkstelligen via Folkwoods. Dat Folkwoods vijf mater kleiner (en veel alternatiever) is dan Dranouter, vergeten we maar gemakshalve. Yevgueni verdient die doorbraak overigens wel. Muzikaal en tekstueel zit het stukken beter in elkaar dan de gemiddelde Nederlandstalige popgroep die wel veel airplay krijgt op 3FM of Radio 2. Guidje heeft maar een cd'tje gekocht; kan ie de groep een beetje gaan pluggen. Van Annemarieke Coenders & Wim Sebo had Guidje vooaf hooggespannen verwachtingen. Het komt door de bijzondere samenwerking; Coenders was ooit één helft van het vermaarde folkduo Ygdrassil, Sebo is afkomstig uit de avant-garde van de Groningse rockscene. Zij speelt gitaar en zingt, hij voegt daar via zijn elektronische drumkit geluiden en soundscapes aan toe. Het is het soort subtiliteit dat op cd beter werkt dan live, want in een rumoerige tent kwam het concert niet helemaal uit de verf, maar die liedjes die staan als een huis. Guidje hoorde zo al een paar prachtige hoogtepunten voorbij komen, zoals No Friend Of Mine, Sandman, Rain Coming Down en I'm A Whale. En dat album – dat pas afgelopen week uit de cd-fabriek is komen rollen – is ook geweldig. En wat heeft Coenders een waanzinnig mooie stem.

Hierna begon bij Guidje een beetje de landerigheid toe te slaan. Een balfolkgroep met meer dan twintig leden die als een soort orkest door het leven gaat, althans, zo staat het Vlaamse Transpiradansa! bekend, kan hem niet zo boeien, evenals het ongetwijfeld virtuoze gitaarspel bij de zigeunermuziek van de Paulus Schäfer Sinti Band en de folksupergroep bestaande uit Philip Masure, Helen Flaherty en Siard de Jong is Guidje iets te timide. Dan maar bijkletsen met de vele vrienden en bekenden die ie elk jaar tegenkomt, of toch maar weer even gaan kijken in de stand met tweedehands lp's (alhoewel, hij vond er ook een nieuwe lp met muziek uit jaren zeventig pornofilms, onder de geweldige titel Porno Groove met onder andere muziek uit een film met de titel The Beaver Hunter – kijk, daar doe je het voor !). In de grote tent speelt vervolgens ENE, een Zweeds trio dat gespecialiseerd is in het spelen van 'gammeldans.' Dat staat voor Zweedse traditionele dansmuziek (gespeeld op maar liefst twee nyckelharpa's!) zoals die tussen 1900 en 1930 erg populair was. Heel sfeervol, vrolijk en aandoenlijk en voor het podium wordt zelfs aan stijldansen gedaan. Guidje kijkt met een groepje vrienden toe bij de mengtafel. Een vriend van Diederick merkt op 'heej, daar voor het podium staat een dame alleen.' Guidje grapt: 'nou, stap er dan maar op af!' Wat de vriend vervolgens pardoes doet; een minuut later staat ie met de dame te dansen. Ze hebben 'm de rest van de avond niet meer teruggezien.



ENE, met maar liefst twee nyckelharpa's.

Buiten is het daarna nog feesten met het uit Cornwall afkomstige 3 Daft Monkeys. Bij het een poging wagen om een foto te maken (het is veel te donker, dus bijna alle foto's zijn bewogen; wat ie op z'n blog plaatst is wat nog enigszins gelukt is. Hij kan dan helemaal naar voren lopen met zijn digitale camera, maar daar is ie dan net even iets te verlegen voor) loopt ie nog bijna iemand omver. 'Ben je in de relaxmood?' vraagt Marcel. 'Nee, maar wel in de 'ik heb te weinig gegeten en een pint Kilkenny op mood.'' En de vermoeidheid slaat tegen twaalven ook wel toe. 3 Daft Monkeys komt overigens tot een abrupt einde als bij de toegift de stroom uitvalt; sneu voor alle fanatieke fans voor het podium. Handig voor Guidje zodat ie dan allicht op tijd naar de grote tent kan voor het optreden van het Occitaanse Lo Còr De La Plana. Het belooft een spektakel te worden en dat is het zeker. Vijf mannen, spelend op handdrums en tamboerijn en voorzien van ijzingwekkende samenzang met zanglijnen die mediterraan en oosters klinken (bij Lo Còr De La Plana heeft de tijd stilgestaan), weten ze een groot deel van de grote tent te betoveren. Hoogtepunt is als tegen het einde van het concert een lange rij van een paar honderd dansers voor het podium langs beweegt, de tent in gaat en aan de andere kant voor het podium weer uitkomt. Nummers duren soms bijna tien minuten en klinken ronduit spectaculair, al had Guidje dolgraag het a capella Fanfarneta (dat te beluisteren is op de My Space van de band) nog gehoord. Ze hebben het niet gespeeld. En cd's verkopen ze ook al niet. Dom, dom. Dan moet ie die maar via de site aanschaffen.



Spektakelstukje. En dat met een vrij rudimentair instrumentarium.

Donkere wolken boven het festivalterrein.

Gisteren is de elfde editie van Folkwoods van start gegaan. Gezellig zoals altijd, al laten de weergoden het momenteel nog een beetje afweten. Terwijl Guidje buiten de tent stond bij te kletsen met de vaste vriendenschare die elk jaar mee komt naar Folkwoods (en ook telkens weer uitgebreider wordt; wie eenmaal geweest is, is verslaafd), zag ie wel heel dikke wolken over het festivalterrein trekken. Dat ging een tijdje goed, maar net toen het enige concert op het buitenpodium aanving, begon het te regenen en dat heeft het heel dat optreden ook gedaan. Jammer, maar Guidje heeft zich in een tent met tweedehands lp's goed vermaakt met alle afgrijselijke albumhoezen die daar in de bakken stonden. Het laatste optreden dat Guidje zag, was van de Noord-Ierse groep Beoga. Het was bij dat optreden dat Guidje ook eindelijk z'n ouders (die ie maar es een keer had meegenomen maar op eigen gelegenheid naar Folkwoods waren gekomen) had gespot. Guidje's ouders zijn niet bepaald folkfans (al staan ergens op zolder wel wat lp's van Steeleye Span en Flairck), maar dan weten ze ook es waar ie elk jaar zo druk mee bezig is. Ook zij waren na het optreden van Beoga verkocht. Het was ook een erg goed concert, speels, vrolijk met een vingervlugge (top) bodhrán speler (Guidje's smam was op slag verkikkerd). Na afloop zelfs nog twee cd's gekocht en Guidje heeft eventjes Niamh Dunne, de violiste gesproken, omdat hij haar voor het programmaboekje had geïnterviewd. Vandaag een hoop leuks (muzikaal de interessantste dag), zondag wordt zwaar; de weersverwachtingen zijn abominabel. Hij moet er maar het beste van hopen, gezellig wordt het toch wel.





Het Noord-Ierse Beoga. Let op de bodhrán-speler.