Nog zo'n tweeëneenhalve week en dan kan je in Eindhoven de Markt niet oplopen of je komt een mensenmassa tegen die naar een Glazen Huis met drie DJ's staat te koekeloeren. Leuk hoor, Guidje heeft er best zin. Alhoewel. Die Coen Swijnenberg en Gerard Ekdom zijn wel okee, maar die gestoorde gladiool van een Giel Beelen, daar moeten wel een paar sneeuwballen tegenaan gegooid worden. Minimaal. Nu betekent dit ook dat elke instelling in de stad z'n best doet om geld in te zamelen voor het goede doel, de ene wat aansprekender dan de andere (kijk, die wekelijkse pubquiz in De Wildeman waarbij de totale opbrengst naar Serious Request gaat is natuurlijk leuk, maar het is pas echt stoer als het winnende quizteam de opbrengst mag overhandigen), maar de Eindhovense Historische Popquiz, dat lijkt Guidje ook wel wat. Hij kreeg vrijdagmiddag zelfs een uitnodiging van die quiz door niemand minder dan Lady Aida (vermoedelijk heeft ze haar hele adressenboek gespamd, maar je voelt je toch vereerd als er boven het mailtje 'hoi Guido' staat en verderop in de tekst staat '(…) een publieksronde waar we speciale genodigden, bekende muzikanten en belangrijke Eindhovense mensen voor uitnodigen, jij dus!' (Guidje is een belangrijk Eindhovens mens? Nah, hij is waarschijnlijk niet meer dan een speciale genodigde (met connecties, dat dan weer wel))). Enfin, natuurlijk gaat Guidje meedoen, ook al is ie wat minder prominent dan Folkwoods-organisator Tinus Kanters of wethouder Mary-Ann Schreurs. Kan ie pochen met z'n muziekkennis.

Dat dacht ie. Omdat Guidje afgelopen zondag Lichtstad Magazine moest presenteren (vermoedelijk de laatste keer, want eind dit jaar houdt ie (voorlopig) op met z'n werkzaamheden voor E-FM), nodigde hij de quizmaster/quizmastress van dienst Lady Aida uit om in de uitzending over deze popquiz over de Eindhovense muziekhistorie én de bijhorende veiling (nee, de onderbroek van Armand wordt niet geveild) te praten. Dat werd een nogal merkwaardig gesprek. Het ging een beetje mis toen Guidje (die altijd dacht dat zijn kennis van popmuziek toch erg op peil was, al denken ze daar bij de lokale poptempel, blijkens een afwijzing die ie anderhalve week geleden kreeg, anders over. Hoewel Guidje dan wel weet welk middelmatig grunge bandje eind jaren tachtig een demo naar de Effenaar stuurde waarop de toenmalige programmeur reageerde: 'Nirvana? Nah, dat is niks en gaat ook niks worden') voorstelde wat quizvragen op hem af te vuren. Ah, die had ze wel een paar. Of Guido wist waar de afkorting van de rapformatie D.A.M.N. (in de jaren tachtig één van de eerste Nederlandse hiphop groepen was) voor staat? Euh… geen idee. Guidje probeerde zich eruit te kletsen door te zeggen dat ie wel wist dat de groep debuteerde op het Djax label van de Eindhovense Saskia Slegers, maar daarmee maakte ie het alleen maar erger; niet D.A.M.N. maar een ándere lokale hiphopgroep, 24K, debuteerde op Djax. Ai. Het werd er bij de volgende vraag ook niet veel beter op toen Guidje niet wist in welke club Lady Aida in 1985 was gedebuteerd op Stratumseind (de Sense). Tja, toen was ie vier jaar oud en nog zeker niet met DJ's bezig (wel met Brio treintjes, maar dat terzijde).

Om een lang verhaal kort te maken, Guidje viel genadeloos door de mand (al wist ie dan weer wel dat Marco V ooit in De Danssalon is gedebuteerd), maar hij heeft wel een argument ter verdediging: want Lady Aida had zich nadrukkelijk bezig gehouden met Guidje's zwakke plekken: dance en hiphop. Mede quizmaster Peter Borgers is meer van de 'andere' muziekstromingen. Daar moet ie z'n hoop dan maar op vestigen.

1. Johnossi – Dead End
2. Nada Surf – Enjoy The Silence
3. Arcade Fire – Sprawl II (Mountains Beyond Mountains)
4. Stornoway – Zorbing
5. Gorillaz feat. Mos Def & Bobby Womack – Stylo
6. Band Of Horses – Older
7. The Ruby Suns – Cinco
8. Annemarieke Coenders & Wim Sebo – November Remains
9. Drive-By Truckers – Birthday Boy
10. Angus & Julia Stone – Yellow Brick Road

11. Owl City – Fireflies
12. Belle & Sebastian – I Didn't See It Coming
13. Laura Marling – Alpha Shallows
14. Surfer Blood – Swim
15. Train – Hey, Soul Sister
16. Tame Impala – Solitude Is Bliss
17. Blood Red Shoes – Don't Ask
18. The Soft Pack – Answer To Yourself
19. Lifehouse – Halfway Gone
20. Mumford & Sons – Winter Winds

21. Scissor Sisters – Fire With Fire
22. Interpol – Success
23. Crowded House – Twice If You're Lucky
24. Tired Pony – Point Me At Lost Islands
25. Brandon Flowers – Crossfire
26. Pet Shop Boys – Together
27. LCD Soundsystem – Dance Yrself Clean
28. MGMT – Flash Delirium
29. Yeasayer – O.N.E.
30. Best Coast – Boyfriend

31. Hurts – Better Than Love
32. Isobel Campbell & Mark Lanegan – You Won't Let Me Down Again
33. Midlake – Acts Of Man
34. Lea – Again
35. Vampire Weekend – Holiday
36. Jónsi – Tornado
37. AfroCubism – Al Vaiven De Mi Carreta
38. Yolanda Be Cool vs. D Cup – We No Speak Americano!
39. Amy MacDonald – Love Love
40. The Dead Weather – Gasoline

Een van de mooiste en markantste gebouwen van Eindhoven is niet meer. Het voormalig tapijtcentrum bij het havenhoofd is twee weken geleden vrijwel volledig uitgebrand. Het was tijdens het lichtfestival Glow (dus de timing was perfect) maar het blijft eeuwig zonde voor zo'n bijzonder pand. Het pand was de afgelopen jaren al flink verpauperd en werd sinds enige tijd bewoond door krakers. Guidje vindt kraken uitstekend, maar dat een of andere onverlaat er nu voor heeft gezorgd dat dit geweldig leuke gebouw nu 'als verloren moet worden beschouwd,' is onvergeeflijk. Goed, het is ook een beetje de schuld van de gemeente. Die is al een jaartje of tien bezig het hele havenkwartier op te fluffen en alle panden rondom dit tapijtcentrum werden gesloopt, terwijl dit pand vooral een vergaarplaats voor graffiti werd (en alle ramen waren ook al snel kapot). Het bleef echter wel staan, dus Guidje had altijd wel het vermoeden dat de gemeente er allicht íets mee wilde (al was dan weer niet bekend wát precies). Als Guidje er langs fietste (en dat gebeurt ook nu nog regelmatig) droomde ie regelmatig dat ie een miljoen euro zou winnen (bij voorkeur in een tv quiz) en dat ie dan dit gebouw zou kopen. Hij zou er een heel bijzonder huis van maken, of desnoods (het was nogal groot) twee huizen. Helaas zal dat er nu niet meer van komen: het tapijtcentrum zal worden gesloopt. Gezien de immer waardeloze houding van de gemeente ten opzichte van oude gebouwen (zo had de stad ooit een prachtig negentiende-eeuws stadhuis dat in de jaren vijftig is gesloopt), vermoedt ie dat de lokale overheid er stiekem best blij mee is. Weer van een oud gebouw af. En ze hebben er nauwelijks iets voor hoeven te doen.

Natuurlijk moet het weer. En zoals elk jaar heeft Guidje enkele usual suspects waar ie weer telkens braaf op stemt: de Everly Brothers, de Pet Shop Boys, Diesel, etc. Maar het wordt er niet makkelijker op als je ook nog vijf vrije keuzes op mag geven. Uiteindelijk koos ie er dit keer dan maar voor om naast de vaste keuzes de meest gedraaide platen van zijn - inmiddels gecrashte - iPod te nemen om toch nog tot twintig keuzes te komen. Daardoor wordt het wel een merkwaardig lijstje, maar dat moet dan maar.

Bow Wow Wow - Do You Wanna Hold Me
Diesel - Sausolito Summernight
Everly Brothers - On The Wings Of A Nightingale
Fleetwood Mac - Tusk
Herbert Grönemeyer - Halt Mich
Chris Isaak - Wicked Game
Killing Joke - Love Like Blood
Little Steven - Bitter Fruit
Pet Shop Boys - West End Girls
R.E.M. - Drive
Supremes - You Can't Hurry Love
Talk Talk - It's My Life
The The - Uncertain Smile
Tornados - Telstar
Paul Weller - You Do Something To Me

Chairlift - Bruises
Nick Drake - Northern Sky
MGMT - Time To Pretend
Poco - Call It Love
Pogues - If I Should Fall From Grace With God

Overigens mag Guidje ook nog stemmen voor de Song van het Jaar verkiezing van 3voor12 én hij heeft alvast een eindlijstje voor KindaMuzik door mogen geven. Maar dat houdt ie nog even geheim.

Gisteren ging Guidje naar de nieuwe film van Harry Potter. Ach, hij heeft alle boeken gelezen, dus hij weet wel enigszins hoe de verhalen gaan en inmiddels heeft ie ook alle films gezien maar tjemig, het is wel een deprimerend deel geworden (wie niet wil weten hoe het afloopt, alsof er een afloop is, het boek Harry Potter and the Deathly Hallows is op nogal onbarmhartige wijze halverwege in tweeën (commercie!) geknipt waardoor de film eindigt met een cliffhanger van jewelste, moet dus niet verder lezen). En best eng is ie ook. Een paar keer schrok Guidje zich toch wezenloos (hij was trouwens lang niet de enige) in z'n bioscoopstoeltje en dat terwijl ie meestal een beetje schrikeffect al van meters afstand aan ziet komen. Goed, die boeken zijn er ook niet kinderachtiger op geworden, maar als je ziet met welk gemak er mensen euh... tovenaars omgelegd worden, dan slik je toch wel even (alhoewel Guidje bij de geïmproviseerde en ongetwijfeld emotioneel bedoelde begrafenis van Dobby de huiself toch even dacht 'ja jongens, dit kan ik echt niet serieus nemen'). Er zitten ook mooie passages in de film: een animatie waarin het verhaal achter The Deathly Hallows wordt verteld (er werd een aparte regisseur voor gevraagd die carte blanche kreeg om te doen wat ie wilde) is erg goed geslaagd en het Ministerie van Toverkunst heeft – er was al aan gememoreerd in een recensie op de BBC – verdacht veel weg van de bureaucratische instellingen zoals Terry Gilliam die verbeeldde in zijn meesterwerk Brazil. En Guidje zou toch zweren dat die aanhangers van Voldemort zijn gemodelleerd naar het gemiddelde Tweede Kamerlid voor de PVV. Dezelfde domme koppen, dezelfde fascistoïde ideeën. Fleur Agema als Bellatrix van Detta is nog wat behelpen, maar Guidje zou zweren dat ie brievenbuspisser Eric Lucassen hier in een figurantenrol zag schitteren.

Bibliotheek. Nu mét gat in de vloer.

De situatie bij de bibliotheek blijft de gemoederen bezighouden. Al was het maar omdat de directeur Thijs Torreman al wekenlang vechtend met wethouder Mary-Ann Schreurs over straat rolt. Zij vindt dat de bibliotheek volgend jaar maar vier ton moet bezuinigen (op een begroting van zes miljoen euro, daarmee de culturele instelling die in Eindhoven het meeste geld opstrijkt) en hij beweert dat er dan drie filialen dicht moeten. Dat kan je beweren (al lijkt het Guidje sterk), maar wat 'niet sjiek' werd gevonden, was dat de directeur een handtekeningenactie onder zijn leden begon. Vorige week werden die opgehaalde handtekeningen met redelijk wat bombarie bij de gemeenteraad aangeboden, onder de nogal demagogische slagzin 'ik wil dat mijn bibliotheek open blijft!' Tja. Moet je als directeur wel de hele waarheid vertellen en niet je eigen leden voorliegen. Want Torreman zou er ook voor kunnen kiezen om zich als bibliotheek te richten op waar een bibliotheek voor bedoeld is: voor de uitleen van boeken, cd's en dvd's. De afgelopen jaren is er tonnen geïnvesteerd in een nieuwe website die er nog steeds niet is, in afkoopsommen voor personeel met een de directeur onwelgevallige mening en in allerlei activiteiten waar geen hond op af komt. En oja, in een gat in de vloer – met trap weliswaar – naar de kunstuitleen van De Krabbedans. En het aantal leden? Daar wordt nogal duister over gedaan. Want met het weggeven van gratis abonnement en allerlei cosmetische trucjes kan hij die nog wel redelijk op peil houden, maar wie regelmatig in de bieb komt, kan zich toch niet aan de indruk onttrekken dat het aantal bezoekers niet bepaald hoog is. Guidje vond het daarom maar eens tijd voor een artikel voor de lokale krant en het werd vandaag pardoes geplaatst.

Voor de cultuurliefhebbers (en aangezien u dit kwalitatief hoogstaande (hahaha) blog leest, bent u dat): via de site van Lowlands kan je de Tweede Kamer leden die voor de verhoging van btw op kaartjes voor culturele voorstellingen zijn, spammen. Een aanrader, Guidje heeft het al gedaan. Doe het vanavond nog, kan je lachen (als je echt humor hebt, dan doe je er een verzoek voor een leesbevestiging bij. Dat heeft spap gedaan, die kreeg een automatisch verzonden mail terug van PVV griezel Martin Bosma dat zijn mailtje zonder te lezen was verwijderd. Tja, dat krijg je me dat tuig). Guidje heeft er – hij was toch bezig – als onderschrift aan toegevoegd: 'Overigens ben ik van mening dat fascistoïde bewegingen ten allen tijde bestreden dienen te worden.' (Ook een recente ergernis trouwens, van die vage types (Guidje komt er af en toe wel eens van tegen, bij het quizzen bijvoorbeeld) die niet op de PVV stemmen, maar alle heisa rond dubieuze Tweede Kamerleden dan weer overdreven vinden, want ach, je kan over iedereen wel iets vinden. Als je er niet op stemt, waar komt dan toch die ondwingbare neiging vandaan om het gedrag van dit soort ultrarechts tuig goed te praten? Maar dat terzijde.)

De oudste inwoner van Nederland, Wijtske van Dijk-Meindersma, is vorige week op 108-jarige leeftijd overleden. Dat werd maandagavond al bekend (Guidje heeft connecties), het stond gisteren in sommige online media en is vandaag pas echt groot nieuws. Nouja, het is Groot Nieuws dat er meteen een nieuwe oudste is, de Friese Geertruida Draaisma. Je hoopt toch stiekem dat je er hier en daar een nieuwsberichtje over oppikt, maar dat je als journalist wel nog zoveel stijl hebt dat je het mensje (ze is twee weken jonger dan de vorige oudste, dus ook ruim 108 jaar oud) tegen zichzelf in bescherming neemt. Dus geen leuk bedoelde live radio-interviews bijvoorbeeld. Een interview eerder dit jaar met Cor Geurtz (oudste man van Nederland, ook 108) bij Radio 538 ging nog net, maar vond Guidje al wat vervelend. Maar goed, de man woont nog zelfstandig, is goed bij de pinken en – lachuh! – z'n telefoonnummer staat gewoon in de gids. Dat Giel Beelen het vanmorgen nodig vond om Draaisma in zijn uitzending te halen, vond Guidje dan net wat minder. Ze hoort niet goed meer, dus dat gesprek liep op niets uit. Het is wel bijzonder (en leuk) dat de nieuwe oudste inwoner regelmatig in de media komt (in tegenstelling tot haar voorgangster). Een jaar geleden las Guidje al eens een artikel in de Volkskrant over oudere tv-kijkers en daar stond een foto van Draaisma bij die tv kijkt, inclusief het olijke foto-onderschrift 'Een oudere tv-kijker: Geertruida Draaisma (107).' Het is een bijzondere vrouw, dat merk je nu al: ze heeft op hoge leeftijd een hersenbloeding gehad en is er volledig van hersteld, ze rookt nog steeds (maar dat heeft de oudste vrouw aller tijden, Jeanne Calment (122), ook tot een paar jaar voor haar dood nog gedaan) en een paar maanden terug brak ze d'r heup. Ook daarvan is ze volledig hersteld; volgens een verzorgster 'liep ze vanmorgen alweer naar de pedicure.' Kan nog best wat worden met die mevrouw Draaisma. Op naar de 110.

Wie vanuit het Piazzi di Spagni de Via Condotti inloopt, komt meteen de meest poepsjieke winkels van Rome tegen: Gucci, Prada, Louis Vuitton, Dolce & Gabbana, Rolex. Al het poenerige volk met geld teveel kan er terecht, voor de rest vraagt Guidje zich oprecht af of al die flagship stores nu zoveel omzet draaien dat ze zich de dure locatie ook daadwerkelijk kunnen veroorloven, maar het gaat erom dat je er als sjiek merk bij zit. Wie de straat een stuk uitloopt, komt op de haaks daarop staande (en veel langere) Via Del Corso terecht en daar zitten nog veel meer flagship stores, maar dan de iets minder decadente (en veel leukere): Nike, Adidas, Puma, Pepe Jeans en er zit een euh... Disney Store (en G-Star, Carhartt en The North Face zitten daar weer vlakbij in de buurt). En er zit een filiaal van de Italiaanse keten Energie en die bleken een geweldig uitgebreide verzameling stoere All Stars te hebben (en bovendien heel veel leuke T-shirts, kortom, voor Guidje was het een soort winkelmekka). Mooi, dan kon hij z'n voornemen om op vakantie dan ook maar meteen nieuwe sneakers voor het winterseizoen aan te schaffen in praktijk brengen. En dat is gelukt, dus nu is Guidje als een klein kind zo blij met z'n nieuwe All Stars. Toen hij een half uurtje na de aanschaf op het Piazza di Spagna kwam, werd hij door Jos fijntjes op een joekel van een reclame gewezen van Converse, compleet in Wag The Dog/Old Brown Shoe-stijl en dan ook nog met Guidje's favoriete stars 'n stripes motiefje. Vet. Een dag later zag Guidje helemaal aan het begin (of einde) van de Via Del Corso een nog veel grotere reclame hangen, maar toen was het al donker, dus een foto heeft ie er niet van kunnen maken. Slimme jongens bij Converse; als je de Italiaanse markt verovert, heb je binnen de kortste keren ook de rest van Europa bij de kladden. En dat alleen al vanwege de reputatie van Italianen als hip volk.

Oja, de iPod is volledig overleden. Na amper twee jaar. Een octopus gaat langer mee.

Eind deze maand zal Guidje z'n eindlijstje voor 2010 in moeten leveren. Hij had het al zo goed als rond, maar wat recente goede releases, de albums van AfroCubism en Jónsi voorop, hebben z'n lijstje weer aardig op de schop gegooid. Zou ie dit jaar niet voor één keertje tien in plaats van zeven albums op mogen gegeven? Vermoedelijk niet, dus er volgen de komende tijd nog wel wat slapeloze nachten. Die slapeloze nachten heeft ie sowieso al: want afgelopen vrijdag is z'n iPod weer es een keer gecrasht. Dat is al de tweede keer in de amper twee jaar dat ie het ding heeft en Guidje moet er niet aan denken straks weer honderden cd's één voor één in te moeten laden. Bedankt, Apple.



Belle & Sebastian – Write About Love

Afgezien van een karrenvracht aan singles en EP's die apart van de reguliere albums sinds 1996 zijn uitgebracht, diverse soundtrackprojecten en nog wat andere compilaties is Write About Love het zevende album van de Schotse groep zanger rond Stuart Murdoch. En wat kan je dan nog van een nieuw album verwachten? Dat het album is geproduceerd door Tony Hoffer is een meevaller; beter dan Trevor Horn die het uit 2003 stammende Dear Catastrophe Waitress wel heel erg kitscherig opdirkte. Hoffer houdt zich in, maar de tijd van de mooie, timide folkpop uit de jaren negentig heeft de groep definitief achter zich gelaten. De verwachtingen zijn dus niet al te hooggespannen, sowieso is de tijd dat Guidje naar de platenzaak snelde voor elke nieuwe Belle & Sebastian release wel voorbij, maar bij openingstrack I Didn't See It Coming gaan de haartjes toch weer recht overeind staan van genot. Hoe krijgt die groep het telkens weer voor elkaar om zulke prachtige liedjes te maken? Nu is I Didn't See It Coming een uitschieter, want de rest van Write About Love is net wat minder dan Guidje van Belle & Sebastian gewend is. Iets teveel larmoyante ballads en weliswaar vrij knappe, gelaagde popsongs die alleen verrassen door de aanwezigheid van synthesizers en iets dat klinkt als euh… een blokfluit (maar het niet is). En er is een (ronduit saai) duet met Norah Jones (Little Lou, Ugly Jack, Prophet John). Maar in het cd-boekje staat een typisch Stuart Murdoch-meisje (Fiona Morrison) afgebeeld dat samen met Chris Geddes in een grasveld zit. Zij leest Keats, hij leest W.B. Yeats. Sommige dingen veranderen nooit.



AfroCubism – AfroCubism

Ergens in 1996 had de producer Nick Gold het plan opgevat om Ry Cooder met Malinese en Cubaanse muzikanten samen te brengen om een cd op te nemen. Dat plan liep op het laatste moment in de soep, maar als noodoplossing (de studioruimte zal al geboekt zijn geweest of zoiets) werd daarom maar met een allegaartje aan Cubaanse muzikanten een album opgenomen. Het resultaat, Buena Vista Social Club, behoeft geen introductie; het geldt als één van de beste albums van de jaren negentig en misschien wel het beste album uit de wereldmuziek aller tijden (en bovendien commercieel zeer succesvol). Veertien jaar na dat oorspronkelijke plan is die cd er nu dan toch: AfroCubism. Van die indertijd al stokoude Cubaanse muzikanten is vrijwel niemand meer in leven en dus zijn het vooral de Malinese muzikanten die dit album domineren; Eliades Ochoa plus begeleidingsband vertegenwoordigt de Cubaanse afvaardiging. Het resultaat is geweldig en toont aan dat Malinese en Cubaanse muziek elkaar perfect aanvullen. Ook commercieel is AfroCubism bijzonder vitaal; het album staat al een aantal weken hoog in de (alternatieve) albumlijsten. In een recensie in NRC Handelsblad werd echter opgemerkt dat er weinig urgentie van AfroCubism uitging. Een vreemd verwijt; dit is relaxte muziek die nu eenmaal is ontdaan van enige urgentie. Het was juist wat Buena Vista Social Club zo'n mega succes maakte. Tot slot een opmerking over het cd-boekje: het is prachtig (humor: kubistisch) vormgegeven, maar dat de teksten enkel in een Engelse vertaling staan afgedrukt is een minpunt.



Lea – Can I Come By?

Terwijl begin dit jaar nog het debuut van de Hoornse jonge zanger Tim Knol bij Excelsior een bescheiden hype veroorzaakte (volgens Guidje niet terecht; die eerste cd was aardig, maar toch echt niet meer dan dat), wordt het muziekjaar bij Excelsior zo'n beetje afgesloten met het debuut van Lea. Daarmee lijkt dit jaar voor het vermaarde Utrechtse platenlabel wat minder succesvol dan 2009 (al was dat wel een topjaar met geweldig werk van Roosbeef, Anne Soldaat en Moss). De zangeres Lea zit in de americana hoek en heeft een stem die het midden heeft tussen Lucinda Williams, Marianne Faithfull en Emmylou Harris. Voor haar debuutplaat trok ze naar de Verenigde Staten en verbleef ze enkele weken in muzieksteden als New Orleans, Memphis, Nashville en New York City. Lea is één van de weinige Nederlandse artiesten die zo voluit op de americana toer durft te gaan (pedal steel, dobro, Hammond orgel) en alleen daarom al verdient de Nijmeegse Lea een hoop krediet. Wat Can I Come By? echter net wat minder maakt is een iets te grote overdaad aan ballads, hoe mooi Like You en de titelsong (met de mooie zin 'your voice has changed, just as your number has') ook moge zijn, Guidje hoort de zangeres het liefste in uptempo songs, zoals in North Country Home, White Walls And Hospital Halls of albumopener Again. Wat dat betreft kan Lea wat leren van Tim Knol.



Jónsi – Go

Met Sigur Rós heeft Guidje nooit echt iets gehad. Ja, de dvd Heima is prachtig en als hij de eerste paar tracks hoort van Takk… (vooral Glósóli) dan wordt Guidje erg gelukkig, maar een hele cd uitzitten krijgt ie niet voor elkaar. Dat is teveel gekke geluidjes, hoge stemmetjes en kunstzinnige IJslandse muzikale invloeden. Guidje gelooft niet dat Sigur Rós uit elkaar is, maar zanger Jónsi houdt zich wel al geruime tijd bezig met allerlei zijprojecten. Eerder was er al Riceboy Sleeps, een album dat hij samen met z'n vriend Alex Somers opnam, maar dat op weinig bijval in de pers kon rekenen. 'Slaapverwekkend' was nog de meest positieve reactie die Guidje indertijd las. Op Jónsi's solodebuut Go is liefje Somers ook aanwezig en dit keer kan de zanger op meer enthousiaste reacties rekenen. Het verschilt niet eens zo gek veel van stijl van een regulier Sigur Rós album, al lijkt het erop alsof Jónsi zich dit keer wat in heeft gehouden. Dat blijkt uit het aantal tracks (negen), de lengte van het album (slechts veertig minuten) en de gemiddelde lengte van de songs (geen maffe excessen van ruim acht minuten). Hoewel je wel nog even schrikt als Jónsi in het verder prachtige Tornado of Grow Till Tall bij de eerste de beste gelegenheid met z'n falsetstem de hoogte inschiet. Het lekkerste blijven toch fijne ritmische, bijna poppy songs als Boy Lilikoi, Around Us en Animal Arithmetic. Jónsi treedt in het kader van het STRP festival op woensdag 24 november op in het Eindhovense Muziekgebouw Frits Philips. Gaat dat zien. En horen.



LCD Soundsystem – This Is Happening

Volgens frontman James Murphy is This Is Happening het laatste album van LCD Soundsystem. Een slimme marketingtruc om dan nog zoveel mogelijk mensen naar de concerten te lokken? Misschien, maar Guidje is geneigd Murphy te geloven; de man heeft ooit es verklaard dat er bijna geen albums zijn die van begin tot eind goed zijn en hij vond dat ook van z'n (overigens ijzersterke) debuutplaat. Als een man met een collectie van – letterlijk – tienduizenden albums zoiets zegt, mag je daar wel enige waarde aan hechten. Het is misschien ook verstandig om de stekker uit LCD Soundsystem te trekken, want This Is Happening is wel een beetje minder dan bijvoorbeeld het titelloze debuut. Dat blijkt uit single Drunk Girls die het toch echt niet haalt bij klassiekers als Daft Punk Is Playing At My House en Tribulations en Pow Pow is een rechtstreekse bewerking van de briljante debuutsingle Losing My Edge (één van Guidje's favoriete songs aller tijden). Dat This Is Happening nog altijd op laaiend enthousiaste reacties kan rekenen (Pitchfork gaf het album een 9,2) zegt iets over de staat van dienst van Murphy, maar ook over de hoge kwaliteit van de andere tracks op het album, zoals Dance Yrself Clean, I Can Change en Home. Bovendien is LCD Soundsystem sowieso één van de weinige dance acts die een deuk in een pakje boter kan slaan in de nogal sektarisch ingestelde alternatieve rockscene. Ook dat zegt iets.

Ostia Antica, met op de tweede foto van boven de mozaïeken in het badhuis. Jammer van de schaduwen, maar dat heb je in deze tijd van het jaar. Onderaan een boom in de Villa Borghese in de avondschemering.

Ostia Antica is de oude havenstad van Rome. Ooit, in de Oudheid, lag de stad aan de kust en was het een welvarende stad. Nu is daar nog erg veel van over; Ostia Antica werd gesticht in de zevende eeuw voor Christus, maar de stad werd in de vierde eeuw na Christus verlaten toen de stroom van de Tiber veranderde. Als je nu bij Ostia Antica aan komt lopen, passeer je eerst de necropolis die zich, volgens goed Romeins gebruik, buiten de stadsmuren diende te bevinden en vervolgens loop je over een lange weg richting een splitsing van wegen: linksaf was de weg naar de kust, rechtsaf was de weg naar wat vroeger de oever van de Tiber was. De ruïnes zijn fascinerend; er is een goed bewaard theater, de latrines en het badhuis (met prachtig mozaïek) zijn in uitstekende staat en bij de splitsing van de wegen staan de restanten van een heuse taveerne (met de mooie naam Taberne Dei Pescivendoli; de Taveerne van de Visverkopers), inclusief bartafel. Het mooiste vindt Guidje echter de twee straten met bedrijven. Elk bedrijf heeft in een mozaïek op de vloer aangegeven waarin het bedrijf handelt: sommige bedrijven hebben enkel de naam van het bedrijf gemozaïekt, andere bedrijven hebben schepen afgebeeld (die zaten dus in de overzeese handel) of een olifant (handelde in ivoor). Ostia Antica moet in de oudheid een zeer welvarende stad zijn geweest en volgens kenners is de stad veel beter bewaard gebleven dan het veel bekendere Pompeii. Een aanrader en met je ov-kaart waarmee je onbeperkt in Rome kan reizen, kan je gratis naar Ostia Antica. Je bent er met de trein in ongeveer 25 minuten.







Terug in Rome ging Guidje richting de Galleria Borghese. Echt rustig was het er niet, dankzij een iets te luidruchtige schoolklas en door een – overigens wel heel mooie – tentoonstelling van Lucas Cranach de Oudere leken niet alle werken vertoond te worden, maar dat mocht de pret niet drukken. Het is en blijft een heel prettig museum. De volgende dag arriveerden Jos en Antonietta en dit keer stonden de meer geijkte dingen op het programma: allereerst het Forum Romanum. Soms zijn die Romeinen best praktisch ingesteld; je kan namelijk bij het Forum Romanum meteen ook een kaartje kopen voor het Colosseum (wil iedereen heen) en de Palatijn (dat is meer voor de fanatiekelingen) en als je slim bent, koop je dat kaartje bij een attractie waar het niet zo druk is (de Palatijn dus). Op het Forum Romanum worden nog steeds opgravingen gedaan, dus tussen de triomfbogen, tempels en theaters worden tot op de dag van vandaag nog nieuwe ontdekkingen gedaan (sterker nog, Guidje las net gisteren op nu.nl dat de Tempel van Venus en Roma op het forum na bijna twintig jaar restauratiewerkzaamheden was heropend). Oorspronkelijk was het forum de plaats waar winkeltjes en enkele tempels stonden, maar sinds de tweede eeuw voor Christus werd er op het forum vooral gebouwd ter meerdere eer en glorie van de Romeinen en hun overwinningen elders. Door de plunderingen van barbaren in de nadagen van het Romeinse rijk veranderde wat ooit de caput mundi (hoofdstad van de wereld) was in een campo vaccino (een koeienweide).











Over geijkte dingen gesproken. Het leek Jos, Antonietta en Guidje wel leuk om op zondagmorgen de pauselijke zegen te gaan halen bij Papa Ratzi. Jammer genoeg dacht Benedictus Nr. 16 er anders over; die zat in Spanje om aldaar de Sagrada Familia tot basiliek te benoemen. Blijft over een kerkdienst die op grote schermen op het plein voor de Sint Pieter live werd uitgezonden en een grote mensenmassa die toch wel graag een bezoek wilde brengen aan de grootste kerk ter wereld (want dat is de Sint Pieter officieel nog altijd, al schijnt er in Afrika een iets groter exemplaar te zijn. Officieel mag er geen grotere kerk dan de Sint Pieter zijn, maar voor de Afrikaanse afzetmarkt zal de katholieke kerk graag een uitzondering maken). Persoonlijk heeft Guidje er niet zoveel mee; ja, het is groot, het is gigantisch, maar hij heeft nu eenmaal niet zoveel met joekels van kerken (misschien moet ie de replica in Oudenbosch es uitproberen). Hetzelfde geldt eigenlijk ook een beetje voor het Colosseum. Het is gigantisch, maar er is verhoudingsgewijs meer te zien op het Forum Romanum of op de Palatijn. Foto's maken is lastig en Guidje voelt zich wel wat ongemakkelijk als ie verliefde stelletjes lachend ziet poseren voor een foto met op de achtergrond de arena. Dit is toch een plek waar tienduizenden mensen en dieren eeuwenlang op een gruwelijke wijze over de kling zijn gejaagd.







Oude beelden (of restanten ervan) op de Palatijn en in de Capitolijnse Musea. Op de onderste foto de wolf die volgens de overlevering de broers Remus en Romulus, stichters van Rome, gezoogd zou hebben. De twee kindjes zijn er omstreeks 1471 onder het beeld bij gezet (cadeautje van paus Sixtus IV),maar het beeld van de wolf zou uit de vijfde eeuw voor Christus stammen.

Okee, een beetje fout is het wel. Voor het Colosseum lopen allerlei types verkleed als gladiator rond waar je voor een paar euro mee op de foto kan. Die kleerkasten zullen Guidje worst wezen, maar één gladiatrix was wel erg komisch met haar koperen (of bronzen) bh. Daar wilde Guidje dan nog wel mee op de foto, maar zo gauw hij bij haar in de buurt kwam, begon ze te schreeuwen 'on your knees!' 'Hoho,' dacht Guidje nog, 'het is toch een gladiatrix, geen dominatrix?' Hij speelde het spelletje mee en ook al bleek het verval bij de gladiatrix van dichtbij al aardig te zijn toegeslagen (ze zag er van veraf beter uit), leek ze er wel lol in te hebben, totdat ze haar houten zwaard in Guidje's kruis probeerde steken. Hij weerde af en na afloop van het hele rollenspel zei ze nog iets dat hij nooit een vrouw haar zwaard tussen z'n benen moet laten steken (nee inderdaad, de volgende keer als ie een gladiatrix met een zwaard tegenkomt, zal ie beter opletten). Omdat ook nog het Palatijn voor Jos en Antonietta iets teveel cultuur betekende en ze liever een scootertocht gingen houden (en Guidje in combinatie met welk gemotoriseerd verkeer dan ook een gevaar op de weg is), besloot Guidje de oude heuvel waar de paleizen van de Romeinse keizers zich bevonden in z'n eentje te bezoeken. Kon ie daarna ook nog mooi een kijkje nemen bij de Capitolijnse musea.







Het olifantje van Bernini is een beroemd beeld, op een pleintje links achter het Pantheon. Officieel heet het olifantje In Pulcino Della Minerva, een verwijzing naar de gotische kerk, de Santa Maria Sopra Minerva, waar het vlak bij staat. Het staat er al sinds 1667 en was een eerbetoon aan paus Alexander VII; olifanten werden gezien als een symbool van wijsheid. Bovendien waren ze monogaam en vooral dat laatste was een eigenschap die de katholieke kerk wel aansprak (al had die joekel van een obelisk op z'n rug nou weer niet gehoeven). Het Pantheon wordt gezien als hét gebouw uit de Oudheid dat vandaag de dag nog in de beste staat verkeert. Dat heeft het gebouw te danken aan het feit dat het in 608 als kerk in gebruik werd genomen, zodat nooit iemand het heeft gedurfd het af te breken (zoals bijvoorbeeld met het Colosseum, dat overigens in de negentiende eeuw als kerk werd gewijd, is gebeurd). Wat overigens niet wil zeggen dat het wel degelijk door de jaren heen is beschadigd. Maar wat er nu nog van staat is indrukwekkend; volledig opgebouwd volgens de regels van Vitruvius (zie ook Bramante's Tempietto) en naar verluidt ontworpen door keizer Hadrianus spreekt het nog altijd tot de verbeelding. Al was het maar vanwege de oculus van negen meter doorsnee, die de link tussen de tempel en de hemel symboliseerde (maar op een regenachtige dag als vandaag is de vloer recht onder de oculus netjes afgezet).

Tegen het einde van de middag is het droog geworden. Als het gaat schemeren, staat Guidje op de linkeroever van de Tiber. Aan de andere kant ziet hij zwermen vogels naar een slaapplek voor de nacht zoeken. Dat doen ze met veel lawaai en de vliegbewegingen zorgen voor een prachtig schouwspel.