De eerste die ik zag was op weg naar de IKEA, een paar maanden terug. Maar ik moet er toen onbewust al verschillende hebben gezien, anders was dit ene menneke me niet eens opgevallen. Sindsdien heb ik er nog velen gezien. Op muurtjes. Op parkeergarages. Op elektriciteitshuisjes. Op viaducten en (vooral) op elektriciteitskastjes. Soms open en bloot, andere keren verstopt achter het bosschage. Ik ben zeker niet de eerste die ze opmerkt; op Tumblr schijnt zelfs enige tijd een fanpagina te hebben gestaan.
Gistermiddag liep ik met mijn camera langs de Berenkuil, ground zero voor wie in Eindhoven graffiti wil zien (zelfs de bomen zijn er ondergekliederd), en aanvankelijk kon ik ze daar niet vinden. Ik had niet goed gekeken. Toen ik vanmorgen terug ging, doken ze op. Sommigen zijn getagd (een enkele keer zelfs met jaartal) en dan blijkt de maker Puff (of PuffPuff) te zijn. De paradox bij graffiti is dat de makers graag willen dat hun kunst gezien wordt, maar dat ze zelf liever anoniem blijven. Althans, dat dacht ik. Een dag eerder had ik iemand zonder scrupules in de Berenkuil aan het werk gezien. Ik neem aan dat de gemeente er ook weer niet zoveel problemen mee heeft; het geeft Eindhoven de nodige urban credibility. Puff was zelfs één van enkele tientallen artiesten die werd gevraagd om een aantal (inmiddels gesloopte) panden in de Edisonstraat onder te spuiten.
Vandaag nam ik op weg naar de Decathlon mijn camera mee en besloot al zigzaggend in de richting Best alle mennekes die ik tegenkwam te fotograferen. Dat zijn er veel. Wat in dit blog staat zijn er een stuk of vijftien, maar er zijn er meer. Veel meer. Al zijn ze soms niet ingekleurd en vond ik het dus niet interessant genoeg om ervoor te stoppen, en een enkel fraai exemplaar bevindt zich op een dermate onhandige plek dat ik als gezagsgetrouwe burger wetten moet breken om een goede foto te kunnen maken. Liever niet. Maar toch, dit is dan slechts de oogst van een vluchtig fietstochtje door Woensel en Tongelre. Ik neem aan dat Puff zich ook in de andere stadsdelen heeft gemanifesteerd, wat de teller alleen in Eindhoven al met gemak boven de honderd moet brengen.
De meningen over graffiti verschillen en het is zeker niet van het kaliber Banksy, maar ik word er vrolijk van. Mag ik zo’n menneke achter mijn huis? Dan heb ik als ik ‘s morgens op de fiets stap meteen een goed humeur.
Fraai!
In de omgeving Alkmaar heb ik dit gepeupel nog niet waargenomen. We hebben wel een paar gebouwen die regelmatig van een nieuw spuitproduct worden voorzien. Sommige zijn echte kunstwerken. Omgekeerd laat onze gemeente regelmatig fietsentunnelwanden schoonspuiten. Geen idee waarom, want zo lelijk zijn die niet. Eigenlijk is dat schoonspuiten eerder gevaarlijk. De helft van het fietspad wordt afgezet en het bedrijfde dat het doet weet niet hoe link hun parkeergedrag is. Dat gaat nog eens een flink ongeluk opleveren.
Van oudsher heeft graffiti de reputatie dat het verpaupering in de hand zou werken. Ook de Berenkuil was tientallen jaren een hoek waar je vooral ‘s avonds niet moest komen. Drugsgebruik, criminaliteit, etc.. Ik kom er niet vaak dus kan niet met zekerheid zeggen of het er nu veiliger is geworden, maar de laatste jaren heeft de Berenkuil steeds meer streed cred gekregen. Ik hou er wel van.
Ik denk sowieso dat je als stad beter met beleid bepaalde gebieden onder kunt laten spuiten. Doordat ik er zaterdag extra op ging letten viel me eens te meer op dat sowieso veel garageboxen, kantoorpanden, tankstations, noem maar op, muurschilderingen of graffiti herbergen. En daar zitten vaak heel gave dingen tussen.