Deze foto niet…
Een paar maanden terug kondigde flickr een samenwerking met het Amerikaanse fotopersbureau Getty Images aan. Het idee: al die miljoenen mensen met een account met ontelbaar veel foto’s moeten vast wel nieuwswaardige of anderszins belangwekkende foto’s hebben gemaakt, waarom die niet daadwerkelijk gebruiken voor publicaties en de maker een vergoeding toekennen? ‘Yeah right,’ dacht ik, ‘dat wordt een heel juridisch gedoe waarbij enkel de makers die Getty Images volledig vrijwaren iets mogen bijdragen.’ Maar toch – het is wel eens geinig om te zien hoe zoiets werkt – besloot ik hier maar aan mee te doen. De werkwijze was (voor zo’n zeer gebruiksvriendelijke site) niet echt des flickrs. Anders gezegd: ronduit onduidelijk. Was het nu de bedoeling dat ik mij aanmeldde bij één van de vele werkgroepen binnen flickr? Moest ik dan zelf tien foto’s aandragen? Of moest ik gewoon aangeven welke foto’s ik uit mijn portfolio wilde licenseren en zou dan vanzelf het kleine Getty Images kaboutertje een keer langskomen om te keuren wat wel en niet geschikt was? Ik besloot het laatste te doen, omdat ik sowieso niet wist welke foto’s ik moest kiezen. Er staan foto’s in mijn portfolio waar ik heel tevreden over ben, maar die misschien niet zo geschikt zijn om bij een artikel te plaatsen. Bovendien zijn het vakantiekiekjes. Best aardige, daar niet van, maar een pro ben ik zeker niet.
…deze ook niet…
Maandenlang hoorde ik niks en ik had al bedacht dat ik me vermoedelijk vergist had in de werkwijze, totdat ik vorige week ineens een e-mail kreeg van Getty Images. Men had mijn portfolio bekeken en elf foto’s uitgekozen die ze graag wilden opnemen in hun nog te openen database van foto’s van flickr-gebruikers. Drie foto’s die ik recent had gemaakt in Portugal, twee foto’s uit Nieuw-Zeeland, twee uit Stockholm, en uit Rome, Sydney en Ierland ieder één. Of ik zo vriendelijk wilde zijn om even ‘wat formulieren’ in te vullen zodat Getty Images mij kon gaan verlonen. Dit klonk vrij serieus en toen ik de volgende morgen op mijn gemak die paperassen ging bekijken kon ik concluderen: o, dit ís ook serieus. Zelf kondigden ze nog heel relaxed aan dat het invullen een kwartiertje in beslag zou nemen, maar ik was er uiteindelijk een uur mee bezig. Ik moet ze nageven, qua gebruikersgemak zijn ze bij Getty Images net zo goed als bij flickr: de foto’s kon ik makkelijk uploaden, het uitkiezen van een fotocredit die ik graag vermeld zou zien staan was eenvoudig en ik hoefde me geen zorgen te maken over het ‘clearen’ van de foto’s omdat er mensen (daar ben ik allergisch voor en nu blijkt niet zonder reden) of ‘property’ op zouden staan. Wat er onder ‘property’ valt is mij een raadsel, maar gezien de keuze van het fotopersbureau vallen Portugese kastelen, Zweedse paleizen en Romeinse piramides in elk geval niet onder die noemer.
…maar deze wel.
Blijft over dat de selectie wat merkwaardig is. Voor de aardigheid heb ik dit blogje opgefleurd met drie foto’s uit mijn portfolio op flickr. De bovenste is een persoonlijke favoriet maar is sowieso nauwelijks bekeken op mijn account, de middelste foto is – ondanks dat ie pas een paar maanden online staat – één van de meest bekeken en de onderste foto vinden ze bij Getty Images dan weer heel geschikt. Ik snap dat de keuzes die zij maken niet zijn ingegeven door zoiets obligaats als ‘mooi’, maar van de ruim vijfhonderd foto’s op mijn account was onderstaande foto wel zo’n beetje de laatste waarvan ik had verwacht dat ie zou worden uitgekozen.