Honderdplussers round-up 2011

Potjandosie. Het jaar is bijna om en daar sneeft dan toch nog een beroemde honderdplusser uit mijn wiki lijstje. En nog wel een pronkstuk: Johannes Heesters, met z’n 108 jaar de oudste op de lijst. En het leek nog wel zo de goede kant op te gaan. Zo kwamen er dit jaar drie verse honderdplussers bij: allereerst (letterlijk en figuurlijk; hij was in januari jarig) oud-politicus en schaker Johan van Hulst, hij kwam het afgelopen jaar enkele keren in de publiciteit. Bij De Wereld Draait Door vertelde hij begin mei hoe hij tijdens de Tweede Wereldoorlog honderden baby’s en kinderen heeft gered en vorige maand figureerde hij in een reportage over de toegenomen levensverwachting in Nederland. Toen hem in die reportage werd gevraagd naar zijn mening over zijn oude partij, het CDA, merkte hij gevat op dat hij zich op zijn leeftijd niet meer met de politiek wil bemoeien, ‘maar dat iedereen recht heeft op het maken van fouten en dat zijn oud-collega’s daar dankbaar gebruik van maken.’

Engelandvaarder Marien de Jonge opereert in de luwte, er is zelfs geen nieuwsbericht over zijn honderdste verjaardag op internet te vinden. Omroeper en hoorspel- en televisieregeisseur Léon Povel werd gisteren 100 en werd ter gelegenheid daarvan nog geïnterviewd door onder andere Radio 1, Theater van het Sentiment en de VPRO Gids. Ook de wat oudere namen in mijn lijstje kwamen in de publiciteit: Frits Thors (102) gaf net als Povel een interview aan het radioprogramma Theater van het Sentiment en Gerard Helders (106) stond in NRC Handelsblad. Voor beide heren een zeldzaamheid, zowel Thors als Helders houden zich op de vlakte en komen niet eens in het nieuws als ze hun ‘zoveelste’ verjaardag vieren. Alleen Wally Bomans lijkt van de aardbodem te zijn verdwenen; het is zelfs onduidelijk of zij haar 102de verjaardag wel heeft gevierd.

Dan de alleroudste inwoners van Nederland. Groot leed in augustus: op één dag overleden de oudste inwoner en de op dat moment op zes na oudste inwoner van Nederland. Als ik had gedacht dat Nederland vanaf 25 februari 2012 voor het eerst sinds 2008 weer een supercentenarian in de gelederen zou hebben, kwam ik bedrogen uit. Niettemin heeft de top-5 verder verrassend goed stand gehouden. Nederland telt op dit moment vier 109-jarigen, waarbij de oudste op dit moment zelfs een man is. Uniek, de laatste keer dat dit gebeurde was in 1990. Cor Geurtz is ambitieus en wil nog één keer een landskampioenschap van Feyenoord meemaken. De huidige nrs. 2, 3 en 4 hebben er ook zin in. Vooral de geboren Zeeuws-Vlaamse Fien van de Leur-Luteijn is nog goed bij de pinken. Ik zag een paar jaar terug een filmpje van de toen 107-jarige Soesterse en ze maakte een zeer vitale indruk, maar ook op haar 109de is ze bij de tijd en gaat ze nog dagelijks zelf haar boodschappen doen. Echter: in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst; Geertruida Draaisma, in augustus op 109-jarige leeftijd overleden, wilde ook heel graag 110 worden.

Internationaal was het meest droeve nieuws het overlijden van de Amerikaan Walter Breuning, op 114-jarige leeftijd. Droevig, omdat de man tot zijn dood zo helder was en vorig jaar nog aan een journalist kon vertellen dat hij zich wist te herinneren dat William McKinley werd doodgeschoten. Ook dit jaar overleden twee van de drie laatste officieel erkende veteranen die in de Eerste Wereldoorlog hebben gevochten: Frank Buckles, die tot vlak voor z’n dood aan journalisten vertelde over zijn oorlogservaringen en Claude Choules die al jaren bijna doof en blind door het leven ging. De laatste nog levende oorlogsveteraan uit de Eerste Wereldoorlog is nu Florence Green, een Britse dame die in 1918 enkele maanden op de mess in East-Anglia werkte.

Wat betreft de beroemde honderdplussers wereldwijd zat er een zeer merkwaardig verhaal achter het overlijden van Huguette Clark, de steenrijke erfgename van oud-senator en ondernemer William A. Clark. Haar wiki lemma en de nieuwsberichten die na het overlijden verschenen lezen als een thriller: ze leeft decennialang als kluizenaar, wantrouwt iedereen omdat ze toch enkel achter haar geld aan zitten, woont eerst in een luxueus appartement in Manhattan (algemeen beschouwd als het duurste appartement aan Fifth Avenue) en later onder verschillende pseudoniemen in een ziekenhuis terwijl haar huizen elders in Amerika piekfijn worden bijgehouden door beheerders die ook niet weten of Mrs. Clark nu wel of niet nog in leven is, bij leven wordt er al gevochten om de honderden miljoenen dollars op haar bankrekening (een ruzie die tot vandaag de dag rustig doorgaat, haar wantrouwen is dus terecht) en ze wordt na haar overlijden op bijna 105-jarige leeftijd voor dag en dauw bijgezet in het mausoleum van de familie.

Als mensen vragen wat er nu zo leuk is aan honderdplussers, dan zeg ik dat er bijna altijd goede verhalen en anekdotes in zitten. Maar zo’n bizar verhaal als met Huguette Clark verzin je niet. Wie in Hollywood koopt de filmrechten?