Looking at things

Bij het heengaan van de Geliefde Leider, vorige week, werd er in een necrologie aan gerefereerd: Kim Jong-Il zou een fotoblog hebben gehad, eenvoudigweg getiteld Kim Jong-Il Looking At Things. Een paar dagen terug kreeg ik de link via Feesboek toegestuurd en inmiddels ben ik hogelijk gefascineerd door deze pagina op tumblr. Een eindeloze reeks pagina’s met daarop foto’s van Kim Jong-Il die naar dingen kijkt (de naam gaf het eigenlijk al weg). De Engelse toelichting is in z’n klungeligheid al erg geestig: ‘the dear leader liked to look at things. Updated every other day and sometimes on the weekends too.’ Kim Jong-Il kijkt naar bergen. Naar een ei. Naar rollen toiletpapier. Naar een pilaar. Naar een vis. Naar een deur (een persoonlijke favoriet). Zien is geloven, maar dat is bij wel meer dictaturen zo.

De belangrijkste vraag is: is het echt of een parodie? Tumblr is natuurlijk reuze hip en dat had ik niet achter Kim Jong-Il gezocht; aan de man is toch elke vorm van mode sinds de jaren zeventig voorbij gegaan (zelfs mijn quizgenoten gaan hipper gekleed). Een voordeel van Tumblr is wel dat je enkel foto’s kan sharen of liken (disliken kan niet, iets dat de vader aller Koreanen ongetwijfeld moet hebben bevallen). Een bijkomend voordeel hiervan is dat je per foto kan zien wat populair is. Kim Jong-Il die naar een assemblagelijn kijkt: 194 ‘notes’, de verzamelnaam voor ‘likes’ en ‘shares.’ Een matige score. Kim Jong-Il die naar eten kijkt: 772 notes. Beter, maar het houdt niet over. Kim Jong-Il die naar worsten kijkt: 2788 notes. Kijk, dat lijkt er al meer op. Hoogste score haalt op dit moment (er worden na het heengaan van de zon van het socialisme nog altijd foto’s online gezet) Kim Jong-Il die naar komkommers kijkt. 4045 notes. And counting, zoals ze dan zeggen.

Als het propaganda is, dan is het bedoeld voor het buitenland. In Noord-Korea heeft niemand internet. Maar als je aan propaganda doet en je wilt dat je aartsvijanden sidderen en beven bij elk nieuwtje van de Geliefde Leider, waarom laat je je dan fotograferen terwijl je naar een komkommer kijkt? Of jurken? Of een urn? Maar als het een parodie is, hoe kom je dan als maker aan die foto’s?

This entry was posted in Overig and tagged . Bookmark the permalink.