Bier

Als over een tijdje een verkiezing van ‘meest absurde coronamaatregel’ wordt gehouden, dan is die avondklok natuurlijk een goede kanshebber voor de hoofdprijs. Je zorgt er gewoon voor dat je huisfeestje voor 21.00 uur begint en tot 4.30 uur doorgaat. Een beetje student haalt langer door. Trouwens, het uitnodigen van maximaal één gast is een dwingend advies en geen wettelijke maatregel, iets dat de Rijksoverheid handig verzwijgt.

In de tussentijd probeer ik er het beste van te maken en skate elke avond tot exact 21.00 uur op het veldje voor m’n huis. Normaal zou ik eerder stoppen, omdat het nogal een herrie maakt en er kinderen in de buurt wonen. Nu geef ik er niks meer om. Daarbij, het lijkt me wel leuk om een keer om 20.59 uur door een overijverige wout te worden aangesproken en dan triomfantelijk m’n telefoon te laten zien: nananananaaaa.

Toen ik gisteren door de supermarkt liep, bedacht ik dat er nog een idiotere regel is: het verbod op verkoop van alcohol na 20.00 uur. Die maatregel was al ridicuul en dat is er niet minder op geworden met de invoering van de avondklok. Het liep tegen achten, maar het gangpad met de schappen met wijn was nog niet afgezet. Ik dacht aan de RIVM-medewerker die had berekend dat met deze maatregel de R 0,003% onder de 1 zou komen. Spreadsheetbeleid. Daarna dacht ik aan de studenten die ik regelmatig vlak voor achten bij de supermarkt kratjes bier zie hamsteren. Daar zit je dan als ambtenaar, met je 0,003%.

Bij de zelfscankassa trof ik een expat die ik ken van de internationale pubquiz. Er is al bijna een jaar geen internationale pubquiz geweest. Ook kwamen we elkaar regelmatig tegen bij de sportschool, maar die is alweer twee maanden dicht. U weet het inmiddels, deze regering wil niet dat we gezond blijven. Nu kwam ik ‘m tegen bij de supermarkt, en we glimlachten naar elkaar van achter onze mondkapjes. Terwijl we geroutineerd naast elkaar onze boodschappen scanden, vertelde ik over de nieuwste editie van The Global Online Quiz.

Bij de expat verscheen een rood vlak op het scherm. Hij ging rustig door met scannen, maar vanuit het niets verscheen een medewerkster van de Albert Heijn die zonder iets te zeggen een flesje bier uit z’n boodschappenwagentje griste: het was net 20.00 uur geweest.
‘Come on,’ zei ik verbouwereerd tegen de caissière.
‘Well, of course,’ stamelde de expat. Hij keek me verbaasd aan.
‘That’s ridiculous,’ riep ik de medewerkster na.
De expat zuchtte een keer diep, voelde zich als gast in een vreemd land niet in een positie om zich boos te maken. Ik dacht aan politici die zouden oreren dat ze er echt niet aan konden beginnen deze expat z’n flesje bier te gunnen: hellend vlak meneer, regels zijn regels.
‘Do you want beer? I have some,’ bood ik aan. Ik voelde me een drugsdealer, maar het hoefde al niet meer.

Daarna haastte ik me naar huis om tot klokslag 21.00 uur te skaten. Af en toe fietste een student voorbij met op het bagagerek een krat Hertog Jan.

Alleen samen krijgen we corona onder controle.