2022 was het jaar dat we weer terugkeerden naar het Oude Nomaal. Waarmee het Nieuwe Normaal dus het Oude Normaal werd en het Oude Normaal weer het Normale Normaal, en we het Nieuwe Normaal dus eigenlijk het Oude Nieuwe Normaal moeten noemen. Ik ben verbaasd hoe snel het Normale Normaal weer normaal voelt.
Het was het jaar dat ik weer naar concerten kon; en dat deed ik. Het was wennen; bij Eurovision in Concert was het geluid nog abominabel, alsof ook de technici er weer in moesten komen. Daarna werd het snel beter, met mooie optredens van The War On Drugs, The Beths, Inhaler, Sam Fender, Lorde, Courtney Barnett en Phoenix. Op Pinkpop zag ik Crowded House, Deftones, Måneskin, Royal Blood en Pearl Jam. En Courtney Barnett, want die kan je gerust vaker dan één keer zien. Bands en artiesten voelden zich bevrijd en deden er live nog een schepje bovenop.
Voor volgend jaar heb ik concerten van blink-182, Turnstile en Seth Lakeman gepland staan. Al begint concertbezoek idioot duur te worden. Voor die eerste band telde ik bijna honderd euro neer voor een kaartje; ik begrijp dat mevrouw Kardashian veeleisend is. En voor Turnstile in de 013 kwam het eindbedrag rond de vijftig euro uit. De verliezen uit de coronajaren moeten terugverdiend worden, en die torenhoge inflatie is een wereldwijd probleem. En zolang de zalen blijven uitverkopen gaan de prijzen zeker niet omlaag. Aan de andere kant: Seth Lakeman in ‘t Rozenknopje kost veertien euro. Het kan dus wel.
Het was een behoorlijk goed hitjaar. Ik was voor deze Song Top 20 spoilt for choice. Alsof al die artiesten hun kruit drooghielden tot de magere coronajaren achter ons zouden liggen. Celestial van Ed Sheeran (z’n eerste fatsoenlijke single in lange tijd) en Complete Mess van 5SOS (met dat heerlijke refrein ‘oh, you make me complete, you make me complete, you make me a complete mess’) vielen hierdoor net buiten de boot. Ze zullen er geen van allen van wakker liggen.
De regels voor deze Song Top 20 zijn hetzelfde als bij de voorgaande tien edities: songs moeten dit jaar in de Top 40 binnen zijn gekomen. Hoe hoog maakt daarbij niet uit.
Playlistjes op Spotify en Deezer.
20. David Guetta ft. Bebe Rexha – I’m Good (Blue)
Daar is ie dan: de eerste nr. 1 hit van David Guetta in Nederland. Ja, echt. Top-40-hit nr. 59 voor de Franse DJ en eindelijk is het raak. En om die eerste plek te bereiken had Guetta ook nog eens een heel slechte rip-off nodig. Want om het in goed Nederlands te zeggen, eurohouseklassieker Blue (da ba dee) van Eiffel 65 does a lot of heavy lifting in I’m Good (Blue). Ik hoopte dan ook vurig dat de single zou floppen, maar na één keer horen begreep ik dat m’n hoop tevergeefs was. Zelfs Guetta helpt Blue (da ba dee) niet om zeep.
19. Rosa Linn – Snap
Maar liefst vier songfestivalinzendingen haalden dit jaar de Top 40: het winnende Oekraïense liedje dat iedereen alweer is vergeten, Space Man van Sam Ryder, onze eigen S10 en de Armeense Rosa Linn. En dat terwijl laatstgenoemde met Snap op het Songfestival als twintigste (en veel te laag) was geëindigd. Maar een paar maanden later was het dankzij – hoe kan het ook anders – TikTok alsnog raak. Goed liedje, dus dat succes is haar van harte gegund. Bovendien is ze de eerste Armeense artiest in de Top 40 ooit. Nouja, Cher is ook een beetje Armeens.
18. Flemming – Automatisch
Flemming brak in 2021 door met de merkwaardige single Amsterdam. Waarom zou je als gezonde Brabantse jongen over de hoofdstad zingen? Daarna volgde de ene na de andere oorwurm: Zij Wil Mij, Automatisch, Terug Bij Af. Automatisch is de leukste, want een ode aan de vrijheid van de dansvloer. Flemming staat een beetje in de schaduw van die andere jonge Nederlandse zanger die onder z’n voornaam optreedt, maar z’n liedjes doen niet voor ‘m onder. Voor z’n nieuwste single bedacht hij zelfs een nieuw woord: paracetamollen.
17. Beyoncé – Break My Soul
Beyoncé liet zich voor haar album Renaissance inspireren door de dance van de jaren negentig. Begrijpelijk, na twee zware coronajaren ziet de dansvloer er zelfs voor motorisch gestoorden als ik aanlokkelijk uit. Wel jammer dat de vroege nineties niet de beste tijd voor de dance waren, met die dunne keyboardriedeltjes en slappe beats. Ik kan het weten; ik heb het decennium meegemaakt. Kortom, single (en het bijhorende album Renaissance) verdienden niet de hype die veel muziekfans ervan maakten. Aan de andere kant: Beyoncé zou zelfs met een scheet mijn Song Top 20 halen.
16. Purple Disco Machine and Sophie and the Giants – In The Dark
De Top 40 barst uit z’n voegen van de dance, maar de meeste platen zijn inwisselbaar of slechte covers van vroegere successen (zie nr. 20). In The Dark steekt met kop en schouders boven de grauwe middelmaat van de hitmuziek uit; een fijne, catchy track, waarop de Duitse DJ (Purple Disco Machine heet eigenlijk Tino Piontek en komt uit Dresden) samenwerkt met de uit Sheffield afkomstige band Sophie and the Giants. De tweede keer dat ze samenwerken (na Hypnotized uit 2020). Het levert een idioot lange naam als act op, we doen het er maar mee.
15. Thomas Acda, Rolf Sanchez & Kraantje Pappie – Missen Zou
Weet je nog? Begin dit jaar? De naweeën van de coronapandemie, met de vergislockdown in januari? Ik ging zelfs viraal. We zijn inmiddels een Olympische Spelen, een Oekraïne-oorlog en een WK Voetbal verder. In Missen Zou mijmeren Thomas Acda, Rolf Sanchez en Kraantje Pappie hoe fijn dat ook alweer is: na een avondje stappen in de regen naar huis lopen, of nog snel een vette hap shoarma naar binnen werken. Maar bovenal het samenzijn met familie en vrienden.
14. George Ezra – Anyone For You (Tiger Lily)
Singles van George Ezra komen óf in de top-10, óf blijven in de Tipparade steken. Ook dit jaar was het weer raak met Anyone For You (Tiger Lily). Op die single speelt Ezra iets te veel leentjebuur bij z’n grote hit Shotgun uit 2018, en daarom is ie net even wat minder. De fans trapten er ook niet in, al behaalde Anyone For You (Tiger Lily) een zeer respectabele vijfde plaats in de Top 40. Komend jaar is hij kind aan huis in Nederland, met concerten op Concert At Sea, Paaspop en een eigen show in de Ziggo Dome. Ik zag ‘m in 2014 op Best Kept Secret en kan ‘m aanbevelen. Ezra is live geweldig.
13. Rema – Calm Down
Nigeriaanse hiphop in de Top 40, of beter, Afrobeats. Dat hadden we tot 2022 nog niet gehad. Enter Rema, die met Calm Down één van de leukste hits van het jaar had. In Engels en Nigeriaans slang zingt en rapt Rema over hoe hij een meisje op de dansvloer probeert te versieren. Een onderwerp wat de landsgrenzen van Nigeria ruim overstijgt. Rema barst van het zelfvertrouwen, getuige een reportage op Pitchfork uit 2019: “If you don’t like the songs you like my style. And if you don’t like my style you like my hairstyle.”
12. Shawn Mendes – When You’re Gone
Alle singer-songwriters lijden aan het shawnmendessyndroom: The Kid Laroi, Tom Grennan, Dean Lewis, Dermot Kennedy, Lewis Capaldi, Benson Boone, Rag’n’Bone Man, John Newman, Tom Walker. Ze klinken exact hetzelfde: een rustig couplet, om vervolgens je longen uit je lijf schreeuwen in het refrein. Een trucje dat we al kenden van Nirvana, en zij hadden het weer van Boston. Het is het handelsmerk van Shawn Mendes en toegegeven, hij doet het beter dan wie dan ook; When You’re Gone is een heerlijke oorwurm. Maar al die epigonen mogen wel eens met iets originelers komen.
11. S10 – De Diepte
Ik werd virtueel kaltgestellt toen ik op Twitter riep nog nooit van onze songfestivalinzending S10 te hebben gehoord. Sorry mensen, ik word ook een dagje ouder. S10 is de artiestennaam van Stien den Hollander, maar met zo’n naam denken ze dat je met een draaiorgel op het podium Ik Ben Verliefd (Sha-la-lie) gaat zingen. Terwijl De Diepte een prachtig persoonlijk liedje is over het verdriet dat ieder mens met zich meedraagt. Gezongen in het Nederlands, en zo indrukwekkend dat heel Europa de boodschap begreep. Natuurlijk had ze op nr. 10 moeten eindigen, maar het werd, net als eerdere inzendingen Douwe Bob en O’G3NE één plaatsje lager.
10. Di-rect – Through The Looking Glass
Bands die hun zanger vervangen weten nooit meer het eerdere succes te evenaren; AC/DC is misschien de enige uitzondering, maar zij konden niet anders. Di-rect is een goede tweede. De laatste jaren rijgt de groep onder leiding van Marcel Veenendaal de hits aaneen. Kon je het succes van Soldier On nog toeschrijven aan corona, bij Through The Looking Glass had Di-rect geen pandemie nodig om de top-10 te halen. Zoals een rechtgeaarde rockband die al in de vorige eeuw is opgericht is het tempo iets teruggeschroefd, wat voor een fijne War On Drugs sfeer zorgt. En dan te bedenken dat Through The Looking Glass jarenlang op de plank lag. Wie was Tim Akkerman eigenlijk?
9. Maan & De Jeugd Van Tegenwoordig – Naar De Maan
Je moet wat als band op z’n retour om het jonge publiek te paaien. Een duet opnemen met een jonge populaire zangeres bijvoorbeeld. Racoon deed het met Meau (Dans Met M’n Ogen Dicht), Bløf met S10 (Laat Me Los). De laatste top-10-hit van De Jeugd Van Tegenwoordig stamt uit 2010 (Sterrenstof); natuurlijk wilden die wel een moppie zingen met ‘sterrenzangeres’ Maan. Het resultaat is één van de leukste singles van 2022, een heus erotisch duet met prachtige DJVT-zinnen als ‘je love is hot, net pyromaan’ en ‘you my legday, kan je niet skippen’. Maan doet gezellig mee en namecheckt op haar beurt het laatste grote Jeugd-succes: ‘Ik heb zin in jou en je sterrenstof’.
8. Antoon – Olivia
Een paar weken terug was ik een dagje naar Amsterdam. Op de terugweg moest ik overstappen op station Bijlmer ArenA. Terwijl ik de roltrap omhoog nam, kwam een enorme stoet tienermeisjes naar beneden gerold. Eindbestemming: de Ziggo Dome, waar Antoon twee uitverkochte concerten gaf. Ja, Antoon is de populairste Nederlandse zanger van 2022. Hij scoorde dit jaar vijf hits: Hallo, Hotelschool, Meteoriet, Klop Klop en Olivia. Die laatste is de leukste. Ik hoorde het regelmatig in de sportschool en telkens als Antoon zingt ‘ik kom van Mars en jij van Venus’ denk ik dat hij ‘Venus’ wil laten rijmen op ‘anus’. Dat is mijn zieke geest; Antoon is een keurige jongen. De titel van z’n hit Hyperventilatie (uit 2021) haalde Antoon trouwens van moeilijkewoorden.nl. Zo leren we allemaal wat; ik wist niet dat er een site is die moeilijke woorden verzamelt.
7. Son Mieux – Multicolor
Het leukste aan Son Mieux is dat frontman Camiel Meiresonne al sinds 2008 bezig is met muzikale projecten, maar pas dit jaar z’n eerste grote hit had. Dat geeft de burger (en deze jongen, die dit jaar is begonnen met gitaarlessen en toch droomt ooit die ene wereldhit te schrijven) moed. Eerdere projecten als Soul Sister Dance Revolution en All Missing Pieces zorgden niet voor de grote doorbraak. Son Mieux liep aanvankelijk ook niet geweldig; zeven singles bleven in de Tipparade steken. Dit jaar was het eindelijk raak met Multicolor: het haalde de vierde plek en stond 22 weken in de Top 40. Het is vrolijke, onbezorgde discopop, perfect voor het eerste feestelijke jaar na de coronapandemie. En wat nog beter is? Opvolger This Is The Moment is al net zo lekker.
6. Lizzo – About Damn Time
De muziek van Lizzo voelt in 2022 als een anachronisme. Het is funkpop die rechtstreeks uit de jaren zeventig afkomstig lijkt. Tijdloze muziek, en het is fijn om te horen dat ze daarmee een plekje weet te veroveren tussen veel overgeproduceerde popmeuk. Haar schaamteloze doorbraaksingle Juice was al heerlijk, en die lijn zet ze voort met About Damn Time. De titel kan best slaan op de jaren die het Lizzo heeft gekost om door te breken. In Nederland kwam de single niet hoger dan een zeventiende plek in de Top 40, maar in Amerika was About Damn Time een nr. 1 hit. Dat niet alleen, Lizzo mocht, als professioneel fluitiste, bij hoge uitzondering op de 200 jaar oude kristallen fluit van James Madison spelen. Ja echt.
5. Taylor Swift – Anti-Hero
Geloof het of niet, Taylor Swift heeft in Nederland nog maar één keer de top-5 gehaald; met Shake It Off, bij lange na niet haar beste song (dat blijft het sublieme Style, of het lieve Begin Again). De cottagefolk albums Folklore en Evermore leverde de zangeres de nodige credibility op. Met het album Midnights scoorde de zangeres dit jaar een grote hit. Natuurlijk is er van alles op de single Anti-Hero (nr. 7 in de Top 40) aan te merken; met name de tekst is soms ronduit cringe: ‘sometimes I feel like everybody is a sexy baby, and I’m a monster on the hill’. Toch denk ik dat die échte doorbraak aanstaande is. Ook m’n immer überhippe nichtje heeft Billie Eilish ingewisseld voor Taylor Swift. Ze heeft zelfs de gitaar van haar vriendje gebietst en kan inmiddels één liedje spelen: You Belong With Me. Inderdaad, van La Swift.
4. Kate Bush – Running Up That Hill
Platen die jaren na de oorspronkelijke release door gebruik in tv-series of films opnieuw hits worden zijn een zeldzaamheid geworden. Running Up That Hill verdient alleen daarom al een hoge notering. En dat terwijl Kate Bush zelden toestemming geeft voor het gebruik van haar muziek in films of tv-series. Dat ze voor Stranger Things een uitzondering maakte is niet gek als je de videoclips van Cloudbusting en (vooral) Experiment IV bekijkt: korte films over buitenbeentjes en een overheid die niet te vertrouwen is. Running Up That Hill werd het leitmotiv in het vierde seizoen van de serie, als het liedje dat Max (het coolste personage, ze skatet) steun verleent. Het resultaat was een nr. 1 hit in Engeland, en een top-3-hit in de Verenigde Staten. In Nederland was het succes meer bescheiden, met een zestiende plaats. Maar het leverde één van de leukste muziekverhalen van 2022 op.
3. Stromae – L’Enfer
Je ziet het in Nederlandse journaals nog zelden: een gast die aanschuift voor een interview. Op de Franse TV komt het misschien vaker voor. Daar kwam Stromae in het journaal van 9 januari langs voor een gesprek. Dat hij bij dat interview ineens begon te zingen was minder gebruikelijk. Dat hij daarbij z’n kwetsbaarheid toonde door te zingen over z’n mentale problemen was uniek: ‘J’suis pas tout seul à être tout seul, Ça fait d’jà ça d’moins dans la tête’. Vrij vertaald: ik ben niet alleen in me eenzaam voelen, en dat alleen al geeft me enige rust in m’n hoofd. Je hoefde niet eens goed Frans te verstaan om onder de indruk te zijn van wat hier gebeurde. Het raakte tientallen miljoenen kijkers recht in het hart; in Frankrijk, en in de rest van de wereld.
2. Goldband – Noodgeval
De stukadoors, of stukadoorszonen: doorstrepen wat niet van toepassing is. Ze vernoemden zich naar een merk stucgips en zien eruit alsof ze rechtstreeks van de set van New Kids af komen. Toch: Noodgeval is een geweldige single die in 2022 niet van de radio te slaan was en opvolger Stiekem is stiekem (ha ha) nog beter: een duet van Goldband-zanger Karel Gerlach met z’n vriendin Maan, met die mooie zin ‘ik wil dat het ophoudt maar niet dat het stopt’. Goldband is het lievelingetje van 3voor12; ze riepen hun optreden op Lowlands uit tot beste festivalset van 2022 en wie dat niet met ze eens is, is een zure boomer. Oké dan. Ik zal niet ontkennen dat 2022 het jaar van de zingende stukadoors was, dus laat ik me diplomatiek uitdrukken: kek bandje dat Goldband, maar laten we niet overdrijven.
1. Harry Styles – As It Was
Of ik wil of niet, ik kan dit jaar niet om Harry Styles heen. Harry was in 2022 overal. Hij was in de Ziggo Dome, waar hij een meisje uit het publiek hielp uit de kast te komen. Hij was op sociale media, omdat bij elk concert van z’n tournee wel iets bijzonders gebeurde (zoals mensen die uit de kast komen). Hij was in de bioscoop met de films Don’t Worry Darling en My Policeman. En hij was niet van de radio te krijgen met As It Was. Die single stond dertig weken in de Top 40, waarvan achttien weken op nr. 1: van half april tot eind augustus. Een record. Dan ben je niet alleen een zomerhit, maar net zo goed een voorjaarhit. Het stond trouwens in 35 landen op nr. 1. Dat succes is niet eens onterecht. As It Was is tijdloze pop, geïnspireerd door klassieke popplaten uit de seventies (de hoes van het album Harry’s House is een knipoog naar Tusk van Fleetwood Mac). En Styles de goedlachse ideale schoonzoon waar ook je oma geen hekel aan kan hebben.