Kliko

Sinds een paar maanden heeft ieder adres in de buurt een grote zwarte kliko met een blauwe deksel voor het oud papier gekregen (goed weetje: de naam kliko komt van Klinkenberg en Koster, het eerste bedrijf dat de afvalcontainers maakte). Ik vond mezelf altijd heel netjes door m’n oud papier in een doos of papieren zak op te sparen en één keer per maand aan de straat te zetten; het weinige papierafval dat ik heb komt van de krant. Maar nu heb ik dus een joekel van een kliko. Ik heb al berekend dat ik er een jaar over ga doen om dat ding vol te krijgen. Een mooie uitdaging.

Ik heb die blauwe kliko snel achter het huis gezet, maar bij de buren staat ie naast de voordeur. Mijn expatburen welteverstaan. Af en toe neem ik een pakketje voor ze aan; en zij voor mij. We groeten elkaar beleefd in het Engels, maar lopen de deur niet bij elkaar plat.

Afgelopen weekend stond ik net uit het raam te staren toen een jonge vrouw voor m’n huis stilhield. Ik herkende haar; ze woont een paar deuren verder. Ze waaide vertwijfeld met een kaartje van DHL naar me. Ik haalde m’n schouders op omdat ik geen pakketje voor haar had aangenomen, maar liep naar de voordeur. Ze legde omstandig uit dat het niet bij haar was bezorgd. En de QR-code scannen werkte niet.

‘Can I see the card?,’ vroeg ik.
Daar stond een pijl op met daarbij de tekst ‘blauwe kliko’.
‘Ah,’ lachte ik, ‘the kliko.’
‘Yeah, klieko,’ zei ze twijfelachtig. ‘Or klikko? I tried to translate it in Google, but he didn’t recognize it.’
‘It’s a bit of Dutch slang,’ legde ik uit terwijl ik met haar meeliep. ‘Which number do you live? 63?’
Ze antwoordde bevestigend.
‘This’, zei ik, terwijl ik op de kliko van de buren van nr. 65 trommelde, ‘is a kliko.’

Toen deed ik bij nr. 63 de blauwe deksel van de nieuwe kliko open en keek erin. Bij m’n buurvrouw viel het kwartje: ‘Ah, hang on.’
Er lag een pakketje in.
‘Oh my God,’ verzuchtte ze, ‘I would have never looked in there. Thank you so much.’

‘Hey, you learned a new Dutch word today,’ zei ik toen ik terug naar huis liep.

De kliko. Om nooit te vergeten.

This entry was posted in Eindhoven and tagged , . Bookmark the permalink.