Het huis valt niet bijzonder op. Een vooroorlogs rijtjeshuis langs een drukke weg in Eindhoven. Twee deuren naast de sportschool, dus ik loop er een paar keer per week langs. Het zou me nooit zijn opgevallen, totdat mijn oog een keer viel op het naambordje van het huis. Op ongeveer een meter hoogte waren naast de voordeur, in kleine tegeltjes met letters, de namen van twee mensen op de muur geplakt: een man en een vrouw. Ik had ze wel eens gezien; een paar dagen voor kerst zag ik ze, terwijl ik aan het fietsen was op een hometrainer, hun auto inladen voor de wintersport.
Gisteren liep ik er langs en viel me het bord op dat op de bovenverdieping hing: het huis staat te koop. Meteen daarna viel mijn oog op de tegeltjes naast de voordeur. Of beter, de restanten ervan. Er stond nog één naam. De andere was er bruusk afgebikt, de lijmresten nog zichtbaar.