Plaats delict.
Toen ik een jaar of 7 of 8 was, wilde ik een keer een vriendje bij me laten spelen. Ik moest aan m’n moeder vragen of dat mocht. Een formaliteit, maar om haar gunstig te stemmen vroeg ik vooraf aan m’n vriendje hoe oud hij m’n moeder schatte. Hij zat er zo’n zeven jaar naast, in het voordeel van m’n moeder. Dat beviel haar wel.
Als je je ego wilt laten strelen, laat kinderen dan je leeftijd schatten. In hun ogen is er weinig verschil tussen 20, 30 of 40 jaar. In mijn ogen trouwens ook; totdat ik in de spiegel kijk.
Zo dacht de middelste dochter van m’n oudste zus tot voor kort dat de man van m’n jongste zus (volgt u het nog?) ouder is dan ik. Dat is niet zo, ik ben een kleine anderhalf jaar ouder dan hij, maar vanuit m’n nichtje beredeneerd is het niet gek: m’n zwager is getrouwd, heeft twee kinderen en rijdt auto, die zit in een andere levensfase dan ik. Ik ben vrijgezel, heb geen kinderen en doe godbetert ook nog aan skateboarden. Met name dat laatste is in de ogen van m’n nichtje heel vreemd. Het hóórt niet (en laat dat het nu net zo leuk maken).
Deze ochtend was ik in het skateparkje in Middelburg aan het rijden. Ik had het park voor mezelf, tot ik gezelschap kreeg van een jochie van een jaar of 6 (ook ik ben slecht in leeftijden schatten, hij kan best een paar jaar ouder zijn geweest). Een nieuwsgierig ventje, dat me allerhande vragen stelde. Of ik al lang skate (anderhalf jaar, ik rond het naar beneden af), waarom ik met een koptelefoon op rijd (zo kan ik me beter concentreren), of ik skaten leuk vind (heel leuk).
De ongemakkelijke vraag ‘of ik goed ben’ bleef gelukkig achterwege.
‘Ik vind het niet leuk als er niemand anders is,’ merkte hij op.
‘Je hebt wel het hele park voor jezelf,’ wierp ik tegen. Dat leek me een enorm privilege. Eerder in de week had ik nog gezien hoe het parkje uit z’n voegen barstte van de stuntstepjes.
‘Met m’n vriendjes is het gezelliger,’ vond hij.
‘Misschien komen ze nog. Het is nog vroeg. Jullie hebben toch vakantie?,’ informeerde ik.
Dat bleek het geval. Die opmerking bracht hem op een idee.
‘Moet jij nog naar school?,’ wilde hij weten.
‘Nee, dat hoef ik niet meer,’ antwoordde ik.
‘Hoe oud ben jij?,’ vroeg hij.
Ah, dacht ik, nu kunnen we lachen.
‘Hoe oud dénk je dat ik ben?,’ vroeg ik.
Hij dacht kort na en zei, volledig overtuigd van z’n gelijk: ’22.’
‘Daar doe ik het voor,’ lachte ik.
‘Maar hoe oud ben je dan écht?,’ vroeg hij.
‘Ik ben 39,’ zei ik.
Het bleef even stil. Toen zei hij, met een zucht: ‘Jeetje, 39.’
Of die zucht van bewondering of ontzag was weet ik niet.
‘Jeetje. Zeg dat wel,’ beaamde ik.
Ik ben waarschijnlijk ouder dan z’n vader.