Wie naar een skateparkje fietst, leeft tussen hoop en vrees. De hoop dat je het parkje helemaal voor jezelf hebt, de vrees dat je er hangjeugd aantreft die nog nooit een skateboard heeft aangeraakt of, nog erger, een wirwar van stuntstepjes die de gevaarlijke sport die je beoefent nog net iets gevaarlijker maakt. Deze avond hadden we geluk: er was niemand. Misschien was het met ruim 33 graden ook veel te heet om te skaten.
Het skateparkje in Meerhoven ligt een beetje verstopt. Aan de ene kant liggen voetbalvelden, waar deze hete zomeravond tientallen ganzen waren neergestreken. Aan de andere kanten ligt een soort omwalling, met daarachter aan twee kanten een doorgaand fietspad. Om aan te geven hoe beschut het ligt: ik wilde er vorig weekend gaan skateboarden en reed er eerst een paar keer voorbij.
Het bleef rustig in het skateparkje. We reden wat, tussendoor dronk ik uit een bidon die ik eerder die dag in de vriezer had gelegd en nu in no time ontdooide. Uit de bluetooth speaker klonk dubstep. Een groep jongeren fietste heen en weer op het pad naast het parkje. Na een tijdje kregen we gezelschap van een jochie met een stuntstepje. Hij reed een paar rondjes en ging toen verveeld in het gras met z’n telefoon liggen spelen. Lome zomeravond in fuckin’ Meerhoven. mid90s. Maar het skaten ging lekker.
Een jongen kwam via een smalle strook gras langs het voetbalveld op een scooter het skateparkje op rijden. Hij droeg een integraalhelm met donker glas. Hij zei niks, bleef op een verhoging staan en reed toen via het normale toegangspad het parkje weer uit. We keken ‘m zwijgend na. Hmf, dacht ik.
Op het voetbalveld naast het parkje verschenen twee jongens van een jaar of 18. Ze waren melig, eentje joeg de ganzen op, terwijl de ander het met z’n telefoon filmde. De ganzen renden weg. De ene jongen probeerde er eentje te vangen en toen dat niet lukte, spuugde hij op één van de vogels. Hij had de grootste pret, de ganzen niet.
‘Pak er eentje vast,’ gilde de jongen die het filmde.
Ik keek vanuit het skateparkje, achter een metershoog hek toe. Ik wilde de blik van één van de jongens vangen. Misschien komt het door die jarenlange training in de sportschool, wellicht is het gewoon m’n leeftijd, maar ik wist dat alleen m’n blik al voldoende zou zijn. Dat klopte, want toen eentje me zag kijken viel hij stil en stootte z’n kompaan aan. Hij wees naar me. Als het niet had geholpen, had ik m’n skateboard wel laten zien. Die dingen komen verdomd hard aan.
Ineens kwam de jongen op de scooter weer het parkje binnen rijden. Hij zag de jongens op het voetbalveld, stopte z’n scooter en stapte af. Z’n helm hield hij op.
‘Eej, kappen nou. Laat die ganzen met rust man,’ riep hij met een accent dat een Noord-Afrikaanse afkomst verried.
‘En wie ben jij?,’ lachte eentje zenuwachtig.
‘Laat die ganzen met rust man,’ herhaalde hij bozig.
Even viel er een ongemakkelijke stilte. Daarna stapte de jongen weer op z’n scooter en maakte aanstalten van het veldje af te rijden. De jongens op het voetbalveldje zagen dit als een bedreiging. Ze dropen af.
‘Ze gaan al weg,’ zei ik rustig.
Terwijl de jongen op de scooter wegreed, liepen de jongens verder richting de rand van het voetbalveld. Eentje liet wel nog even z’n blote kont aan me zien. Ik beantwoordde de geste door m’n middelvinger op te steken.
Ik ben gemoond in Meerhoven. Voor alles moet een eerste keer zijn.