Een doordeweekse ochtend in het skatepark. De scholen zijn weer begonnen, dus ik heb alle tijd om rustig aan te klooien in de skatebowl. Die is voor mij nog iets te hoog om in te droppen, dus ik rij rustig rond. Dat komt wel. Elders in het parkje probeert een vader, overduidelijk jarenlang geskatet, z’n zoontje te overtuigen ook wat te proberen met een skateboard. Het jochie is meer geïnteresseerd in z’n stuntstepje. Het zal je kind maar wezen.
Dan komt vanuit het niets een jongen van een jaar of 12 op een mountainbike aangesneld. Oversized t-shirt en surfshort, Vans sokken opgetrokken tot de knieën, op z’n rug een tas met skateboard. All preppy. Hij smijt z’n fiets in de struiken, sjort het board van z’n tas, zet het op de rand van bowl, gebaart dat ik aan de kant moet gaan, dropt in en rijdt in een minuut het asfalt uit de bowl. De vader en ik kijken ademloos toe.
Dan gaat z’n telefoon. Z’n moeder. Waarom hij niet op school is.