Onderzoeksjournalist

Een paar jaar geleden raakte ik in de sportschool aan de praat met een oudere man, net gepensioneerd. Ik vertelde dat ik als eindredacteur bij de Belastingdienst werkte, en een paar jaar bij de BelastingTelefoon had gewerkt. Z’n zoon had daar ook gewerkt, dus hij vroeg of ik hem kende. Dat bleek het geval. Niet heel gek; ik was werkzaam als expert en moest in die hoedanigheid honderden collega’s beoordelen of coachen.

Die zoon had op zijn beurt verteld dat z’n vader docent was geweest aan de School voor de Journalistiek. In m’n eerste jaar aan de opleiding, in 2000, had ik ‘m zelfs als tutor gehad. Ik vertelde dit aan m’n collega. Z’n vader had een onuitwisbare indruk gemaakt door op de eerste dag van het trimester mede te delen dat hij in z’n derde echtscheiding zat en dat hij van alle medewerkers van de opleiding de meeste klachten van studenten had gehad. Hij was daar trots op.

Dat ik hem ooit als docent had gehad, vertelde ik niet als ik ‘m in de sportschool zag. Ik vond het grappig, hij praatte met me zonder dat hij dat wist.

Een paar weken terug vertelde hij over een bezwaar dat hij aangetekend naar de Belastingdienst had gestuurd. Zou dat ontvangen zijn? Ik dacht van wel, maar wist het niet zeker, dus ik zou het nakijken.

Een week later vertelde ik ‘m dat het bezwaar inderdaad moest zijn ontvangen, maar dat een bezwaar tegen het belastingtarief in box 3 niet meer nodig was, omdat alle te laat ingediende bezwaren toch zouden worden ingewilligd. Hij was blij. Ik gaf op mijn beurt aan dat het als belastingdienstmedewerker fijn is om te horen dat iemand blij met me is.

Blijkbaar had hij afgelopen week over mij verteld tegen z’n zoon, die op zijn beurt eindelijk het grote geheim had gedeeld met z’n vader, want vandaag kwam hij het krachthonk inlopen: ‘Jij hebt nooit verteld dat je journalistiek hebt gestudeerd.’
Ik lachte: ‘Ik heb je zelfs een trimester als tutor gehad.’
‘En daar kom ik pas na twee jaar achter,’ lachte hij.

Nouja, het was niet de module onderzoeksjournalistiek die ik bij ‘m volgde.

This entry was posted in Eindhoven and tagged . Bookmark the permalink.